Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως
(Ματθ. α΄ 1 – 25)
Είδα χτες το βράδυ στ’ όνειρό μου,
το γεννημένο μας Χριστό,
τα βόδια επάνω του εφυσούσαν,
όλο το χνώτο τους ζεστό.
Το μέτωπό του ήταν σαν ήλιος,
και μέσα η φάτνη η φτωχική,
άστραφτε πιο καλά από μέρα,
με κάποια λάμψη μαγική.
Στα πόδια του έσκυβαν οι Μάγοι,
κι’ έμοιαζε τ’ άστρο από ψηλά,
πως θα καθίσει σαν κορώνα,
στης Παναγίτσας τα μαλλιά.
Βοσκοί πολλοί και βοσκοπούλες,
τον προσκυνούσαν ταπεινά,
ξανθόμαλλοι άγγελοι εστεκόνταν,
κι’ έψελναν γύρω του «ωσαννά».
Μα κι’ από αγγέλους κι’ από μάγους,
δεν ζήλεψα άλλο πιο πολύ,
όσο της Μάνας Του το στόμα,
και το ζεστό – ζεστό φιλί.
(Τέλλος Άγρας)
Πλησιάζει η μεγάλη εορτή της Γεννήσεως του Κυρίου Ιησού Χριστού και ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας παρουσιάζει στο σημερινό κείμενό του ένα μακρύ γενεαλογικό κατάλογο για να μας φανερώσει την «κατ’ άνθρωπον» καταγωγή Του «εκ σπέρματος Δαβίδ».
Η Γέννηση του Χριστού είναι ένα ιστορικό γεγονός. Γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, όταν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ηγεμόνευε ο Καίσαρας Αύγουστος και στην Ιουδαία βασίλευε ο Ηρώδης.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει στο κείμενό του τους κατά σάρκα προγόνους του Χριστού και τονίζει ουσιαστικά τη σπουδαιότητα του ιστορικού αλλά και σωτήριου για την ανθρωπότητα γεγονότος της ενανθρωπήσεως που δεν είναι και δεν αποτελεί φανταστικό γεγονός.
Η ενανθρώπηση του Χριστού είναι ένα ιστορικό γεγονός αλλά και ένα μεγάλο μυστήριο. Υπάρχει ο Θεάνθρωπος, ο τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, αλλά παραμένει μυστήριο το πως ενώθηκε η θεία με την ανθρώπινη φύση στην υπόσταση του Λόγου.
Με τη Γέννηση του Χριστού αποκαλύπτεται για πρώτη φορά το μυστήριο του Σαρκωμένου Θεού και ο Θεός γίνεται αυτό που δεν ήταν, άνθρωπος με μια διαφορά, άνθρωπος άνευ αμαρτίας.
Ο Ματθαίος αναφέρει στη σημερινή Ευαγγελική διήγηση τρεις δεκατετράδες ονομάτων, δηλαδή σαράντα δύο γενεές ανθρώπων που προηγήθηκαν μέχρις ότου έρθει ο Χριστός στον κόσμο, αρχίζοντας από τον Αβραάμ και φθάνοντας μέχρι τον Ιωσήφ τον μνήστορα της Κυρίας Θεοτόκου.
Ο Ματθαίος παραθέτει τα ονόματα αυτά για να αποδείξει ότι ο Θεός εκπλήρωσε την υπόσχεση που έδωσε στον Αβραάμ, στον Δαυΐδ και στους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ότι θα στείλει τον Μεσσία, τον λυτρωτή του κόσμου, ο οποίος σύμφωνα με τις προφητείες θα ήταν απόγονος του Αβραάμ και του Δαυΐδ.
Όλοι οι Προπάτορες του Κυρίου Ιησού Χριστού των οποίων τα ονόματα αναφέρονται στη σημερινή Ευαγγελική διήγηση υπήρξαν σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά απείρως σπουδαιότερος και ανώτερος υπήρξε και υπάρχει ο Θεάνθρωπος Χριστός.
Όλοι οι Προπάτορες του Χριστού, όλες οι γενεές των ανθρώπων της Παλαιάς Διαθήκης που μιλάνε προφητικά για Εκείνον, αποτελούν τα άστρα που περιφέρονται γύρω από τον Ένα, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης, τον Θεάνθρωπο Κύριο.
Στον κόσμο ήρθε το Φως το αληθινό που λέγεται Χριστός και φώτισε την οικουμένη ολόκληρη με το φως της γνώσεως λυτρώνοντας το ανθρώπινο γένος από τη δουλεία του διαβόλου. Ο άνθρωπος έλαβε τη Χάρη και τρανώς αναφώνησε αυτό που έγραψε αρκετούς αιώνες αργότερα ο μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμάς : «Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός! και το κορμί μου γίνεται ναός, δεν είναι ως πρώτα φάτνη ταπεινή· μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί».
Το γεγονός της ενανθρωπήσεως είναι πραγματικά ένας σεισμός και αποτελεί απόδειξη της υπέρτατης αγάπης του Θεού για το πλάσμα Του.
Ο Θεός με την έλευσή Του στον κόσμο εισέρχεται μέσα στο χώρο και στο χρόνο, δηλαδή μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ονομάζει τα Χριστούγεννα: «Σεισμόν γης» και ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει ότι πανηγυρίζονται «τά σωτήρια τοῦ κόσμου, ἡ γενέθλιος ἡμέρα τῆς ἀνθρωπότητος, ἡ κοινή ἑορτή πάσης τῆς κτίσεως».
Το γεγονός της ενανθρωπήσεως του Κυρίου αποτελεί το γεγονός των γεγονότων, σπουδαιότερο ακόμη και από τη δημιουργία του κόσμου αφού ο Ιησούς Χριστός γίνεται το κέντρο της προϊστορίας, της ιστορίας και της μεταϊστορίας.
Με τη Γέννηση του Χριστού ο νους του ανθρώπου φωτίζεται, η καρδιά του αποκτά αμέτρητες διαστάσεις και οι πάντες χωρούν μέσα σε αυτήν, όλοι «συν – χωρούνται».
Οι μάγοι επισκέφτηκαν τον Κύριο και του πρόσφεραν υλικά ως δώρα, αντικείμενα που έχουν ένα ιδιαίτερο συμβολισμό. Ο Κύριος όμως δε ζήτησε δώρα, δεν επιθύμησε χρυσάφι, ούτε σμύρνα και λίβανο αρώματα ακριβά, αλλά τον ίδιο τον άνθρωπο για να κατοικήσει εντός του και να τον απελευθερώσει από τη φθορά και το θάνατο.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επιθυμεί μια πίστη ισχυρή προς Εκείνον. Έτσι, το Φως το της γνώσεως θα φωτίσει το σκοτάδι του νου, της καρδιάς και της ψυχής του ανθρώπου και θα ανακαλύψει ο καθένας τον πραγματικό εαυτό του.
Σήμερα, η Εκκλησία μας βροντοφωνάζει ξανά έναν υπέροχο ύμνο, τον ύμνο της νίκης: «Ἡ γέννησίς σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως».
Σήμερα, η Εκκλησία μας οδηγεί και πάλι στο Φως, στην Αλήθεια, στη Ζωή, στον Χριστό, με την ίδια πίστη, με την ίδια βεβαιότητα και την ίδια σταθερότητα.
Σήμερα, η Εκκλησία μας διαβεβαιώνει ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε ξανά στον Χριστό, «ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων· καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν». (Ιωάν. 1, 4-5).
Σήμερα, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος υπενθυμίζει σε όλους το σκοπό της ενανθρωπήσεως του Χριστού, δια στόματος του αγγέλου : «Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών». Ο Χριστός ήρθε για να επαναφέρει τον άνθρωπο στο σκοπό για τον οποίο τον έπλασε, να τον καταστήσει ξανά πολίτη της Βασιλείας Του.
Αυτό είναι το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων!
Αγαπητοί μου.
Ο Χριστός δεν είναι ένας κομήτης που για λίγο έλαμψε και έπειτα χάθηκε στο σκοτάδι, όπως έσβησαν και εξαφανίστηκαν στο πέρασμα του χρόνου αμέτρητοι άρχοντες, φιλόσοφοι, πολιτικοί, ισχυροί αυτοκράτορες και βασιλείς του κόσμου τούτου.
Ο Χριστός είναι «ο Ένας», «ο Μόνος» και το όνομά Του είναι «το υπέρ παν όνομα». Ο Χριστός είναι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης που δε θα δύσει ποτέ και όπως λέει ο των εθνών απόστολος Παύλος: «οι ουρανοί θα εξαφανιστούν αλλά Εσύ αιώνια θα παραμένεις».
Γι’αυτό, ας παρακαλέσουμε τον Κύριο και Θεό Ιησού Χριστό να μας χαρίσει το φως το αιώνιο, τη Χάρη και τη λάμψη Του… νυν και αεί και… ας προετοιμαστούμε κατάλληλα ώστε να Τον υποδεχτούμε ξανά, για να εορτάσουμε με λαμπρότητα και τη δική μας αναγέννηση.
Ο Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Πολιτάκης είναι ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης