“Το πνευματικό υπόβαθρο του Αγώνα του ’21 ήταν πρωτίστως η Ορθόδοξη πίστη”, τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, Μακάριος, σε ομιλία του με θέμα την προσφορά της Εκκλησίας και του Ορθόδοξου Κλήρου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Ο κ. Μακάριος μίλησε στο πλαίσιο επετειακής εκδήλωσης που διοργάνωσε την Πέμπτη, 13 Μαΐου, η Ενορία της Αγίας Αικατερίνης, στο Μάσκοτ του Σύδνεϋ, στην οποία συμμετείχε επίσης η Χορωδία της Χριστιανικής Ενώσεως Νέων Νέας Νοτίου Ουαλίας, τα μέλη της οποίας ερμήνευσαν άψογα πατριωτικά τραγούδια, αφιερωμένα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.
“Η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν αυτή, που όχι χωρίς αγώνες, όχι χωρίς θυσίες και αίμα, κράτησε αναμμένη τη φλόγα της πίστεως και διαφύλαξε την εθνική συνείδηση των Ελλήνων, καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας”, ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ο κ. Μακάριος για να σταθεί στη συνέχεια στον εθναρχικό ρόλο που διαδραμάτισε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σημειώνοντας μεταξύ άλλων πως οι Πατριάρχες εκείνης της περιόδου, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, είχαν γίνει αποδέκτες της οργής της οθωμανικής διοίκησης, υφιστάμενοι από εκθρονίσεις και εξορίες μέχρι φρικτά βασανιστήρια και μαρτυρικούς θανάτους. Ανάλογα ήταν δεινά που υπέστη πλειάδα Αρχιερέων και κατώτερων κληρικών, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για την πίστη και την πατρίδα, πριν ακόμα ξεκινήσει η Επανάσταση.
“Από τα πρώτα χρόνια που το σκοτάδι της υποδούλωσης κυρίεψε τη Βασιλεύουσα και τις λοιπές χριστιανικές επαρχίες η Εκκλησία πάσχισε να διατηρήσει αναμμένο το φως των ελληνικών γραμμάτων και να ανακόψει τον πνευματικό μαρασμό”, τόνισε στη συνέχεια και πρόσθεσε πως “ο κλήρος υπήρξεν καί ο οδηγός του Έθνους καί το στήριγμά του”, όπως είχε γράψει ο ιστορικός Διονύσιος Κόκκινος, ενώ μνημόνευσε και τα λόγια του Γέρου του Μοριά, ότι ο Κλήρος “εφύλαξε τα γράμματα και την γλώσσαν”, χωρίς να παραλείψει να κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην αυτοθυσία του Πατριάρχου Γρηγορίου Ε’.
Επιπλέον, ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στα μοναστήρια που λειτούργησαν ως πνευματικά κέντρα και καταφύγια για τον δοκιμαζόμενο λαό την περίοδο της Τουρκοκρατίας, καθώς επίσης στους νεομάρτυρες που με τη θυσία τους ενίσχυσαν το φρόνημα των Ελλήνων, ενώ μια ενότητα της ομιλίας του την αφιέρωσε ειδικά στον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, ο οποίος διακρίθηκε για το ιεραποστολικό του έργο στο υπόδουλο έθνος.
Κλείνοντας, ο κ. Μακάριος υπογράμμισε ότι “η συμπορεία Ορθοδοξίας – Ελληνισμού στο διάβα των αιώνων έχει εγγραφεί πλέον στη συλλογική συνείδηση του λαού μας”, για να απευθύνει την παρότρυνση: “Να διατηρήσουμε αυτή τη συνείδηση αναλλοίωτη, να μην επιτρέψουμε να ξεθωριάσει στις νεότερες γενιές. Να μην επιτρέψουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας να ξεχάσουν ότι στις φλέβες μας κυλάει αίμα μαρτύρων υπέρ της Πίστεως και ηρώων υπέρ της Πατρίδος”.
