Σήμερα, η Εκκλησία μας πανηγυρίζει λαμπρώς και εορτάζει ένα μεγάλο Άγιό της, ένα γενναίο νεαρό αξιωματικό του Ρωμαϊκού στρατού, ένα μεγάλο Μάρτυρα του Χριστού, το Μυροβλύτη και θαυματουργό Άγιο Δημήτριο.
Το όνομα του Αγίου Δημητρίου μας υπενθυμίζει τη μητέρα γη, άλλωστε από το χώμα πλάστηκε ο άνθρωπος, από τη γη τρέφεται και στη γη το σώμα επανέρχεται.
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε στην πανέμορφη και ένδοξη πόλη της Θεσσαλονίκης μεταξύ του 280-284 μ.Χ. και έζησε την περίοδο των αιμοσταγών Αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού. Δύσκολα και πικρά χρόνια για τους Χριστιανούς, εποχή μαρτυρικού θανάτου και απηνών διωγμών για τους ανθρώπους του Θεού.
Περίοδος δύσκολη αλλά και ευλογημένη. Περίοδος μαρτυρική για τους γενναίους αθλητές της πίστεως που φώτισαν με τη λάμψη του πνεύματος και πότισαν με το αίμα του σώματός τους την Αγία Εκκλησία του Χριστού.
Ο Δημήτριος καταγόταν από καλή και αριστοκρατική οικογένεια της Θεσσαλονίκης και αυτό τον βοήθησε να εισέλθει στο Ρωμαϊκό στρατό και να ανελιχθεί πολύ γρήγορα, σε νεαρότατη ηλικία, πιθανόν στην ηλικία των 22 ετών, στη θέση του Χιλίαρχου.
Ο Δημήτριος κατά τους χρόνους του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού βαπτίσθηκε Χριστιανός και εργάστηκε για την Εκκλησία του Χριστού με ζήλο, αγάπη και αυταπάρνηση, ιδρύοντας στη Θεσσαλονίκη κύκλο Αγίας Γραφής.
Η αγάπη του Δημητρίου για «του Χριστού την πίστη την Αγία» ήταν τόσο ισχυρή που τον κατέστησε μεγάλο «διδάσκαλο και απόστολο των λόγων του Ευαγγελίου», οδηγώντας πολλούς ειδωλολάτρες στην αλήθεια του Θεού.
Αυτή η πνευματική και θαυμαστή εκκλησιαστική δραστηριότητα του νεαρού αξιωματικού δεν πέρασε απαρατήρητη από τους φθονερούς οφθαλμούς των ανθρώπων της εξουσίας.
Ο Αυτοκράτορας Μαξιμιανός μόλις πληροφορήθηκε το σπουδαίο Χριστιανικό έργο του νεαρού αξιωματικού του έδωσε αμέσως εντολή να συλληφθεί και να φυλακιστεί.
Ο Δημήτριος συνελήφθη στη Χαλκευτική στοά, εκεί όπου δίδασκε τους Θεσσαλονικείς.
Ο νεαρός Δημήτριος δε δείλιασε. Ομολόγησε με θάρρος το Χριστό ως αληθινό Θεό και αυτή η ομολογία είχε ως αποτέλεσμα να φυλακιστεί σε ένα παλαιό ακάθαρτο λουτρό όπου υπέμεινε φρικτά μαρτύρια.
Σε αυτό το μέρος πραγματοποιήθηκε η συνάντηση του Δημητρίου με το μαθητή του Νέστορα, ο οποίος πήγε εκεί για να ζητήσει την ευχή και την προσευχή του διδασκάλου του προκειμένου να αντιμετωπίσει το γιγαντόσωμο και έως εκείνη τη στιγμή ανίκητο Λυαίο.
Ο Νέστορας νίκησε και θανάτωσε το Λυαίο. Όμως, οι διώκτες του Δημητρίου δεν άφησαν αναπάντητη αυτήν την επιτυχία του, όπως ήταν αναμενόμενο συνέλαβαν και αποκεφάλισαν το Νέστορα.
Η οργή των διωκτών δε σταμάτησε στο μαρτυρικό θάνατο του Νέστορα. Ήθελαν περισσότερο αίμα, γιʼ αυτό έσπευσαν στο σκοτεινό και υγρό κελί του Δημητρίου τον οποίο θανάτωσαν με τον ίδιο τρόπο που ο στρατιώτης λόγχευσε τον Εσταυρωμένο Ιησού Χριστό.
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες τυφλωμένοι κυριολεκτικά από το μίσος και την οργή λόγχευσαν την πλευρά του Δημητρίου και έπειτα όλο το σώμα του.
Έτσι, ο νεαρός αξιωματικός, ο γενναίος της πίστεως αθλητής και Μεγαλομάρτυρας Δημήτριος ο Θεσσαλονικεύς, παρέδωσε το πνεύμα του στον Αρχηγό της Ζωής.
Ο Άγιος Δημήτριος αν και νεαρός στην ηλικία δε δίστασε να θυσιάσει τιμές, αξιώματα, δόξα, αλλά και τα νιάτα του, την ίδια του τη ζωή για την ομολογία της πίστεώς του.
Ο Άγιος Δημήτριος δε δίστασε να θυσιάσει κάθε κοσμικό αξίωμα μπροστά στη δόξα της Εκκλησίας του Χριστού.
Ο Άγιος Δημήτριος ανήκει στη χορεία των Μεγάλων Μαρτύρων και το όνομά του τιμάται από όλους τους Χριστιανούς.
Όμως, ας μην ξεχνάμε ότι ο Άγιος Δημήτριος είναι ο δικός μας Άγιος. Είναι εκείνος που συνδέεται ιδιαίτερα με την Ελλάδα μας, διότι ήταν Θεσσαλονικεύς!
Είναι «ο γενναίος Θεσσαλονικεύς Μακεδών» που κήρυττε την αλήθεια του Θεού.
Είναι εκείνος ο ηρωικός μαχητής της πίστεως που μετέδωσε στους νέους της ένδοξης Θεσσαλονίκης το Ευαγγέλιο της Σωτηρίας.
Είναι ο φλογερός Ιεροκήρυκας των λόγων του Χριστού.
Ο Άγιος Δημήτριος είναι ο ένδοξος φρουρός της «Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας», όπως χαρακτηριστικά διεκήρυττε με τη βροντώδη φωνή του ο αγωνιστής Ποιμενάρχης της Θεσσαλονίκης, ο μακαριστός Μητροπολίτης Παντελεήμων ο Β΄.
Ο Άγιος Δημήτριος είναι ο προστάτης κάθε ψυχής που αισθάνεται εξουθενωμένη και ταπεινωμένη μπροστά στην υπεροχή της κοσμικής εξουσίας.
Ο Άγιος Δημήτριος είναι ο εμπνευστής και καθοδηγητής των νέων και κάθε Χριστιανού.
Είναι εκείνος που δίδαξε ότι η δύναμη δεν είναι στο σώμα αλλά στην ψυχή, δεν είναι στον υπερήφανο και ισχυρό αλλά στον ταπεινό και πιστό, δεν είναι στον αλαζόνα αλλά στον περιφρονημένο.
Αγαπητοί μου.
Δύσκολα και πικρά τα χρόνια τότε. Δύσκολοι καιροί και σήμερα, γιʼ αυτό οφείλουμε να έχουμε μαζί μας τον αληθινό Θεό του Δημητρίου που πάντοτε νικά.
Ο Άγιος Δημήτριος πολεμήθηκε γιατί ο Χριστός, η Αλήθεια, πάντα πολεμείται και διώκεται από τους ισχυρούς του κόσμου.
Ο νεαρός Δημήτριος υπήρξε πιστός στο Θεό μέχρι θανάτου, γιʼ αυτό κατάφερε να ενδυναμώσει την πίστη των ανθρώπων.
Ο Άγιος Δημήτριος υπήρξε πιστός μέχρι θανάτου, γιʼ αυτό κέρδισε τον της δικαιοσύνης στέφανον.
Ο Άγιος Δημήτριος ήταν πιστός στον Κύριό του μέχρι θανάτου, γιʼ αυτό και αξιώθηκε να τιμάται από την Εκκλησία ως Μεγαλομάρτυρας, Θαυματουργός και Μυροβλύτης.
Ο Άγιος Δημήτριος υπήρξε πιστός στην Εκκλησία του Χριστού που γιγαντώνεται… όταν πολεμείται και διώκεται.