Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Καθώς γιορτάζουμε τήν ἔνδοξη καί ἁγία Ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, ἀκτινοβολοῦμε μέσα στό λαμπρό φῶς καί τήν ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας καί χάριτός Του. Ψάλλουμε ὕμνους δόξης σ’ Ἐκεῖνον ὁ Ὁποῖος μᾶς χαρίζει νέα ζωή. Διακηρύσσουμε τήν ἦττα τοῦ θανάτου καί τόν θρίαμβο τῆς ζωῆς, καθώς ὁ Χριστός ἀνέστη ἐκ τοῦ τάφου, ἀκτινοβόλος καί θριαμβευτής.
Στήν θεία λατρεία μας, σ’ αὐτή τήν Ἑορτή τῶν Ἑορτῶν καί τῆς ἁγιωτάτης ἡμέρας τοῦ ἔτους, ἀκοῦμε στούς ὕμνους μας τήν ἱστορία ἐκείνων οἱ ὁποῖοι μετέβησαν στόν τάφο τοῦ Ἰησοῦ: Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρον βαθέος, ἦλθον πρός τό Μνῆμα τοῦ Ζωοδότου. Στό Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ διαβάζουμε πῶς οἱ μυροφόρες γυναῖκες εἶδαν ὅτι ἡ πέτρα πού σφράγιζε τόν τάφο εἶχε μετατοπισθεῖ, καί τό σῶμα ἔλειπε. Καί ἐγένετο ἐν τῷ ἀπορεῖσθαι αὐτάς περί τούτου καί ἰδού ἄνδρες δύο ἐπέστησαν αὐταῖς ἐν ἐσθῆτι ἀστραπτούσῃ. Ἐμφόβων δέ γενομένων αὐτῶν καί κλινουσῶν τά πρόσωπα εἰς τήν γῆν εἶπαν πρός αὐτάς. Τί ζητεῖτε τόν ζῶντα μετά τῶν νεκρῶν; Οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλά ἠγέρθη. Μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν ἔτι ὤν ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ λέγων τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου ὅτι δεῖ παραδοθῆναι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων ἁμαρτωλῶν καί σταυρωθῆναι καί τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι (Λουκ. 24: 4-7).
Ἕνα κεντρικό σημεῖο αὐτοῦ τοῦ ἐδαφίου, ὅπως καταγράφηκε στά Εὐαγγέλια τοῦ Ματθαίου καί τοῦ Μάρκου εἶναι ἡ ἀναφορά στούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, οὐκ ἔστιν ὧδε, ἠγέρθη γάρ καθώς εἶπεν (Ματθ. 28:6), ἐκεῖ Αὐτόν ὄψεσθε, καθώς εἶπεν ὑμῖν (Μάρ. 16:7), μνήσθητε ὡς ἐλάλησεν ὑμῖν (Λουκ. 24:6). Οἱ ἄγγελοι προέτρεψαν τίς γυναῖκες καί τούς μαθητές νά θυμηθοῦν τή φωνή καί τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, νά ἀναλογισθοῦν ὅσα εἶχαν συμβεῖ καί νά ἀναγνωρίσουν ὅτι οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Κυρίου εἶχαν ἐκπληρωθεῖ. Ὁ θάνατος καί ὁ τάφος δέν ἦταν ἱκανοί νά κρατήσουν τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος, ὅπως εἶχε πεῖ, θά ἀνίστατο μετά τήν ταφή Του διότι ἦτο ἡ ἀνάσταση καί ἡ ζωή!
Γιά τούς μαθητές, ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἀληθινή ἐμπειρία. Οἱ ἴδιοι ἦσαν παρόντες σέ ὅλα τά θαυματουργά γεγονότα καί τίς διδασκαλίες Του. Μετά ἀπό τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή Του οὐ δύναντο ἅ εἶδον καί ἤκουσον μή λαλεῖν (Πράξεις 4:20).
Δεχόμενοι τό Εὐαγγέλιο μέ πίστη, ἐπιβεβαιώνουμε κι’ ἐμεῖς καί διακηρύσσουμε τήν δύναμη καί τήν ἀλήθεια τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεώς Του. Διά τῆς λατρείας μας καί τῆς δυνάμεως καί παρουσίας Του ἀνάμεσά μας, ἀκοῦμε τή φωνή Του, ἐπιβεβαιώνουμε τήν ἐκπλήρωση τῶν ὑποσχέσεών Του, καί διακηρύσσουμε στόν κόσμο τήν σωτηρία καί τήν ἄφθονη ζωή τήν ὁποία ἔχουμε μέσῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀναστάντος Κυρίου μας. Βλέπουμε καί ἀκοῦμε, καί γινόμεθα ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ!
Σήμερα, στήν πανήγυρη τῆς χαρᾶς, τοῦ φωτός καί τῆς ζωῆς, διακηρύσσουμε στόν κόσμο τό ἅγιο Πάσχα. Ψάλλουμε γιά ἕνα νέο καί ἅγιο Πάσχα, ἕνα Πάσχα πού ἄνοιξε γιά μᾶς τίς πύλες τοῦ Παραδείσου. Ἀτενίζουμε μία καινούργια ἀνατολή καθώς ὁ νυμφίος ἐξέρχεται τοῦ τάφου, καταργώντας τή δύναμη τοῦ θανάτου, σώζοντάς μας ἀπό τή φθορά, ἐξαγοράζοντάς μας ἀπό τή λύπη, ἔτσι ὥστε νά ψάλλουμε χαρούμενα τούς ὕμνους τῆς σωτηρίας καί τῆς αἰώνιας ζωῆς. Ἀτενίζουμε τήν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας. Καί ὅπως οἱ ἄγγελοι εἶπαν στίς γυναῖκες οἱ ὁποῖες ἔμειναν ἔκθαμβες κοιτώντας τόν ἄδειο τάφο, Τόν ἀκοῦμε νά λέει, Δράμετε καί τῷ κόσμῳ κηρύξατε ὡς Ἀνέστη ὁ Κύριος καταργήσας τόν θάνατον.
Μέ πατρική ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπη,
† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος
