Μια ξεχωριστή λατρευτική εμπειρία κατά την κυριακάτικη θεία λειτουργία βιώνουν τους τελευταίους μήνες οι κάτοικοι στο χωριό Ειδομένη του Δήμου Παιονίας Κιλκίς.
Στον ναό του Γενεσίου της Θεοτόκου, οι θείες λειτουργίες πλέον δεν είναι ίδιες με πριν. Μαζί με τους κατοίκους του χωριού που προσέρχονται στον ναό, τη θεία λειτουργία παρακολουθούν και αρκετοί πρόσφυγες που βρίσκονται εδώ και αρκετό καιρό εγκλωβισμένοι στα σύνορα. Άλλωστε, στη Συρία ζούσαν περίπου δύο εκατομμύρια Χριστιανοί.
Δεν είναι λίγες οι φορές που προσέρχονται στον ναό για να παρακολουθήσουν τη θεία λειτουργία ακόμη και πρόσφυγες που δεν είναι Ορθόδοξοι. Δεν έχει σημασία που δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα στην οποία τελείται η λειτουργία. Η ανάγκη τους για παρηγοριά κι ελπίδα εκφράζεται με την προσευχή, που δεν απαιτεί συγκεκριμένη γλώσσα για να φθάσει στον Θεό.
Τη σημερινή θεία λειτουργία, η οποία μάλιστα μεταδόθηκε στην τηλεόραση από την ΕΡΤ3, τέλεσε ο ηγούμενος της μονής αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης Γρίβας Γουμένισσας αρχιμανδρίτης Βησσαρίων Βάσσου.
Ο πατήρ Βησσαρίων ξεκίνησε την ομιλία του εκφράζοντας στο εκκλησίασμα, που αποτελούνταν από τους μόνιμους κατοίκους του χωριού και μερικούς πρόσφυγες, ανάμεσά τους νεαρά παιδιά, την αμηχανία του “αναλογιζόμενος την τραγικότητα των ανθρώπων που διεθνείς και τοπικοί παράγοντες τους έκαναν να παρατήσουν το σπίτι τους και την ηρεμία τους και να έρχονται σαν τα κοπάδια στο άγνωστο”.
Όλη η ομιλία του ήταν αφιερωμένη στους πρόσφυγες και τις δοκιμασίες που βιώνουν καθώς και στο χρέος ανθρωπιάς όλων μας απέναντί τους. “Αναλογίζομαι, εγώ να μιλήσω ή οι κάτοικοι της Ειδομένης να μιλήσουν για τη δοκιμασία των αντοχών και της ανθρωπιάς τους απέναντι στη δοκιμασία που περνούν οι προσφυγες εδώ στον συνοριακό τόπο της πατρίδας μας”, είπε ο π. Βησσαρίων.
Ακόμη, επεσήμανε ότι “η πατρίδα μας είναι υποδοχέας της τραγωδίας τόσων ανθρώπων κι αυτό μας κάνει να αναλογιζόμαστε ότι η ζωή είναι μια πορεία αθλήσεως”.
Κλείνοντας τον λόγο του, υπογράμμισε ότι “οι πρόσφυγες μας διδάσκουν να ψάξουμε στο βάθος της καρδιάς μας και να γίνουμε ανθρωπινότεροι. Οι κάτοικοι της Ειδομένης γίνονται παράδειγμα γιατί ανοίγουν τα σπίτια τους στους πρόσφυγες”.
