Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 | 6:39

ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ: Μέρος της λύσης ή πηγή του προβλήματος;

Ανδρέας Λουδάρος
Ανδρέας Λουδάρος
Ο Ανδρέας Λουδάρος έχει σπουδάσει δημοσιογραφία στην Αθήνα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Εργάζεται ως εκκλησιαστικός συντάκτης από το 1999

Του ιδίου συγγραφέα:

ORTHODOXIA.INFO | Ανδρέας Λουδάρος Ένα κοινό χαρακτηριστικό των οραματιστών που μας έχει συστήσει η Ιστορία είναι πως τις περισσότερες φορές έχουν οι ίδιοι θυσιαστεί προκειμένου να δουν το όραμα τους να γίνεται πραγματικότητα. 

Στην περίπτωση του μητροπολίτη Φιλάρετου, που μόλις πρόσφατα το Οικουμενικό Πατριαρχείο σήκωσε από τους ώμους του ένα βαρύ ανάθεμα και μια καθαίρεση, πολύ φοβάμαι πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Από την ημέρα που η Κωνσταντινούπολη ανταποκρίθηκε στο αίτημα του, στο «έκκλητο» όπως λέγεται στην εκκλησιαστική ορολογία, επαναφέροντας τον στην κανονικότητα, ο 90χρονος Ιεράρχης εμφανίζεται λες και εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Οι δηλώσεις και οι δημόσιες τοποθετήσεις του, δείχνουν πως μάλλον δεν έχει καταλάβει τι έχει συμβεί ή τουλάχιστον έτσι θέλει να δείχνει.

Στην αρχή δήλωσε πως ήταν είναι και θα παραμείνει «Πατριάρχης». Μετά συγκάλεσε τη «Σύνοδο» του και δήλωσε πως κάνει ένα βήμα πίσω αποδεχόμενος στο εξωτερικό τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου αλλά στο εσωτερικό θα παραμένει Πατριάρχης. Και τώρα λέει πως ενημέρωσε τους κληρικούς του να μνημονεύουν στις Ακολουθίες τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Εν ολίγοις αντι να αφήσει την Αρχή στην οποία απευθύνθηκε για να λύσει το πρόβλημα του, το Οικουμενικό Πατριαρχείο δηλαδή, να κάνει τις ενέργειες που χρειάζονται ώστε να επανέλθει η ισορροπία στην χώρα του, κάνει ότι μπορεί ώστε να χρησιμοποιήσει τις εξελίξεις υπέρ του, επιβάλλοντας ή προσπαθώντας -για να είμαι πιο ακριβής- να επιβάλλει την ατζέντα και τα θέλω του.

Αν θα ήταν μια διαπραγμάτευση μεταξύ κρατών ή επιχειρηματικών ομίλων θα μπορούσαμε να πούμε πως γίνεται ένα βήμα πίσω, δυο κινήσεις εμπρός κοκ, ώστε κάπου οι δυο πλευρές να βρεθούν και να επέλθει συμφωνία. Η παραχώρηση ενός Αυτοκεφάλου όμως, δεν είναι μια τέτοια περίπτωση. Από την στιγμή που προστρέχεις στην Εκκλησία ζητώντας λύση στο πρόβλημα σου θα πρέπει να γνωρίζεις πως η Εκκλησία έχει Κανόνες, έχει όρια και μηχανισμούς. Επίσης έχει Ιστορία και μνήμη.

Εάν σε κάποιον δεν αρέσει να ακολουθεί αυτούς τους κανόνες μπορεί να παραμείνει εκτός και να δηλώνει οτι επιθυμεί.

Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι μπορεί να έχει στο μυαλό του ο Οικουμενικός Πατριάρχης αλλά μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα πως δεν αποφάσισε να φέρει τα «πάνω – κάτω» για να κάνει το χατίρι του μητροπολίτη Φιλάρετου να δηλώνει Πατριάρχης. Άλλωστε η απόφαση περί άρσης του αναθέματος και της καθαιρέσεως δεν αναγνωρίζει κανένα Πατριαρχείο Κιέβου.

Κι αυτό είναι κάτι που πρώτος πρέπει να κατανοήσει ο ίδιος ο Φιλάρετος που δεκαετίες τώρα προσπαθεί να δει το όραμα της ουκρανικής Αυτοκεφαλίας να γίνεται πραγματικότητα.

Θα πρέπει να κατανοήσει, πως στόχος δεν είναι η δημιουργία μιας εθνικής ή μιας αντιρωσικής Εκκλησίας αλλά η δημιουργία μιας Αυτοκέφαλης Εκκλησίας στην Ουκρανία αποφορτισμένης από το παρελθόν και τα βάρη των πολιτικών συγκρούσεων, ελεύθερης να ζήσει ενωμένη μέσα στην κοινότητα των Ορθοδόξων που μοιράζονται τις ίδιες αρχές και τους ίδιους κανόνες.

Και κάτι τελευταίο. Αν και κατά πολύ μικρότερος θα ήθελα να υπενθυμίσω στον μητροπολίτη Φιλάρετο πως η ιστορία σε ολόκληρο τον κόσμο και σε όλες τις εποχές χάρισε απλόχερα το στέφανο της δόξας σε αυτούς που επέλεξαν τη θυσία και ποτέ σε αυτούς που δεν άντεξαν το βάρος της.

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ