Μια ακόμη συνάντηση της Σχολής Γονέων της μητρόπολης Καλαβρύτων πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Πνευματικό Κέντρο της Αγίας Άννης στο Αίγιο, παρουσία του μητροπολίτη Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου.
Ομιλητής ήταν ο Αρχιμανδρίτης π. Αρτέμιος Αργυρόπουλο,ς πρωτοσύγκελλος της μητρόπολης Πατρών, με θέμα «Το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως: οδός δεσμεύσεως ή ελευθερίας;»
Με εύληπτο θεολογικό λόγο και παραδείγματα από την εμπειρία της εκκλησίας και τη ζωή των αγίων, ο ομιλητής τόνισε ότι η εξομολόγηση είναι ένα μεγάλο μυστήριο της εκκλησίας, το κατεξοχήν μυστήριο της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού. Με το μυστήριο αυτό παρέχεται η άφεση των αμαρτιών από τον ίδιο τον Θεό διά του ιερέα, ο οποίος, δια της επιθέσεως των χειρών και της συγχωρητικής ευχής, δωρίζει τη συγχώρηση των αμαρτιών στον εξομολογούμενο.
Η αμαρτία είναι αρρώστια της ψυχής και ο άνθρωπος που αμαρτάνει, που παραβιάζει το θέλημα του Θεού, είναι πνευματικά άρρωστος. Η Εκκλησία μας, με το μυστήριο της εξομολογήσεως, επουλώνει τις πνευματικές πληγές που ανοίγουν στο άνθρωπο τα βέλη της αμαρτίας.
Ιδρυτής και θεμελιωτής αυτού του μυστηρίου, όπως και κάθε μυστηρίου, είναι ο ίδιος ο Κύριος μας. Με τη φράση «μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4, 17) άρχισε το κοσμοσωτήριο έργο Του, για να παραδώσει στους μαθητές Του- λίγο μετά την ανάσταση Του- την πνευματική εξουσία να συγχωρούν τα αμαρτήματα των ανθρώπων λέγοντας τους «Λάβετε πνεύμα Άγιον. Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατήτε κεκράτηνται». (Ιωάν. 20, 23).
Το πνευματικό αυτό Ιατρείο της Εκκλησίας μας είναι διαρκώς ανοιχτό για κάθε άνθρωπο, όσο αμαρτωλός κι αν είναι. Το προσκλητήριο του Χριστού απευθύνεται σε όλους ανεξαίρετα: «Ελάτε όλοι σε εμένα, εσείς που είστε φορτωμένοι και κουρασμένοι και εγώ θα σας αναπαύσω, θα σας ξεκουράσω» (Ματθ.11, 28).
Στη συνέχεια, ο π. Αρτέμιος αναφέρθηκε στις βασικές προϋποθέσεις του ιερού μυστηρίου που είναι η συναίσθηση της αμαρτωλότητας μας, η μετάνοια και η απόφαση αλλαγής. Ο άνθρωπος που αρχίζει να αισθάνεται την αμαρτωλότητά του, να βλέπει τα πάθη του αλλά και τα λάθη της πνευματικής ζωής, συντρίβεται και ποθεί να καταφύγει στον σπλαχνικό Πατέρα του. Αυτή η επίγνωση τον οδηγεί στη μετάνοια και την απόφαση αλλαγής. Να αλλάξει ριζικά στο τρόπο σκέψης, δράσης, νου και καρδιάς.
Υπογράμμισε ότι πριν πάρουμε το δρόμο για το εξομολογητήριο, θα πρέπει να προσευχηθούμε και να ζητήσουμε τον φωτισμό του Θεού για μια ειλικρινή αυτοκριτική, αναζήτηση και παραδοχή των αμαρτιών μας. Κατά τη διάρκεια του Μυστηρίου, θα πρέπει να αναλογιζόμαστε πως δεν βρισκόμαστε μπροστά σε έναν άνθρωπο, αλλά μπροστά στον ίδιο το Θεό, που παρευρίσκεται πνευματικά και ακούει την εξομολόγησή μας. Αυτό θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε το αίσθημα της ντροπής και να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, πράγμα απαραίτητο για την εξομολόγηση. Η ειλικρίνεια και η βαθιά συναίσθηση των αμαρτιών μας γεννά την ταπείνωση και η ταπείνωση με τη σειρά της την αληθινή συντριβή και μετάνοια.
Τέλος, μίλησε για τον ρόλο του πνευματικού πατέρα στη διάκριση, τη φιλανθρωπία και την αγάπη με την οποία θα πρέπει να αντιμετωπίζει τον εξομολογούμενο. Η αναζήτηση του πνευματικού πατρός πρέπει να είναι αποτέλεσμα θερμής προσευχής.
