Με την πρέπουσα Εκκλησιαστική τάξη και μέσα σε κλίμα κατάνυξης, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, τελέσθηκε ο Εσπερινός της Συγγνώμης την Κυριακή της Τυρινής 26 Φεβρουαρίου ε.ε., εις τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου.
Στον Κατανυκτικό Εσπερινό παρέστησαν άπαντες οι Ιερείς και οι διάκονοι της πόλεως, ενώ συγκινητική υπήρξε η προσέλευση των πιστών, οι οποίοι από νωρίς είχαν κατακλύσει τον Μητροπολιτικό Ναό.
Προσκεκλημένος του Ποιμενάρχου μας για να απευθύνει λόγο εις τους παρισταμένους πιστούς αλλά και σ’ αυτούς που παρακολουθούσαν τον Εσπερινό μέσω του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος (89,4 fm), ήταν ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Φωκίδος και Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης.
Ο π. Νεκτάριος με εγκάρδια λόγια αναφέρθηκε στο πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Φθιώτιδος, ευχαριστώντας τον για την ευγενική πρόσκληση και ευθύς άρχισε την εξαιρετική ομιλία του με θέμα: ” Κάθε μέρα Πάσχα”. Μέσα από απλά και καθημερινά παραδείγματα ο π. Νεκτάριος αναφέρθηκε στην χαρά που νιώθει κάθε χριστιανός όταν φωτίζεται η ψυχή του από το αληθινό Φως του Χριστού.
Μεταξύ άλλων ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Κάθε μέρα για την ψυχή μας πρέπει να είναι ένα Πάσχα. Μία διάβαση δηλαδή από το σκοτάδι προς το Φως. Το αληθινό Φως του Χριστού μας, το οποίο μεταμορφώνει και αλλάζει την ζωή μας και την ύπαρξή μας ολόκληρη».
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε τον π. Νεκτάριο για την αποδοχή της προσκλήσεως καθώς και για την θαυμάσια ομιλία του.
« Η ομιλία του π. Νεκταρίου είναι βγαλμένη μέσα ψυχή αγαπώσα τον Κύριο» , ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ποιμενάρχης μας.
« Αυτή η περίοδος αδελφοί μου των πνευματικών αγώνων είναι και μία περίοδος δύναμης και ελπίδος που πηγάζουν μέσα από τον Κύριο. Εύχομαι σε όλους από το σκοτάδι των παθών και της κακότητος να εισέλθουμε εις το Φως της Εκκλησίας, το οποίο πηγάζει από την πηγή του Φωτός που είναι ο Κύριος μας.
Μην θορυβείσθε για ότι κι’ αν συμβαίνει γύρω μας, ελπίδα μας και δύναμή μας είναι ο Χριστός και δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ».
Κλείνοντας ο Σεβασμιώτατος εζήτησε την συγχώρεση απ΄ όλους και συνάμα παρείχε και την αρχιερατική του συγχώρεση σε όλους, ώστε να διαβούμε το μέγα το της νηστείας πέλαγος και να αρχίσουμε το στάδιο των πνευματικών μας αγώνων, ανάλαφροι από το βάρος της αμαρτίας.
Στο τέλος του Εσπερινού κληρικοί και λαϊκοί, αντήλλαξαν τον ασπασμό της αγάπης και της συγχωρήσεως, όπως συνηθίζεται ασπαζόμενοι τον τίμιο Σταυρό και την χείρα του Σεβασμιωτάτου.
