Στό κατώφλι τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστής, σήμερα, Κυριακή τῆς Τυρινῆς, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου στό Παλαιό Φάληρο, ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης μας κ. Συμεών χειροτόνησε Διάκονο τόν κ. Μάριο Καλαθᾶ.
Πλῆθος κόσμου συνέρρευσε ἀπό νωρίς τό πρωί στόν Ἱερό Ναό γιά νά συμπροσευχηθεῖ γιά τό νέο Διάκονο. Ἀκόμη Χριστιανοί ἀπό τήν Ἐνορία τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου στήν Ἀργυρούπολη στήν ὁποία ἀνδρώθηκε πνευματικά, ἀλλά καί ἀπό τήν Ἐνορία τῆς ἁγίας Βαρβάρας Ἀργυρουπόλεως, ὅπου ὁ νέος Διάκονος ὑπηρέτησε ὡς κατηχητής ἐπί σειρά ἐτῶν.
Ὁ π. Μάριος εἶναι 30 ἐτῶν, ἔγγαμος καί ἀναμένει, σύν Θεῷ, τό πρῶτο του τέκνο. Εἶναι πτυχιοῦχος τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί ἀπό τούς πρώτους ἀποφοίτους τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Ἐκκλησιαστικῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεώς μας.
Ἀκολουθεῖ ἡ προσφώνηση τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης πρός τόν νέο Διάκονο :
«Ἀγαπητέ μου ὑποδιάκονε Μάριε,
Βρισκόμαστε στό κατώφλι τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀπό αὔριο, σύν Θεῷ, εἰσερχόμαστε στό «στάδιον τῶν ἀρετῶν» καί ἀναλαμβάνουμε «τόν καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα». Τή σημερινή ἡμέρα οἰκονόμησε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά νά εἰσέλθεις στίς τάξεις τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καί νά λάβεις τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης. Τυχαῖα; Ἀσφαλῶς, ὄχι, διότι γνωρίζουμε ὡς χριστιανοί πώς τίποτε στή ζωή μας δέν γίνεται χωρίς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ἡ εἴσοδός μας στή Μεγάλη Τεσσαρακοστή συνεπάγεται γιά ὅλους μας, τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἄσκηση, κόπο, ἀγώνα πνευματικό. Ἀλλά καί σύ, πού σήμερα εἰσέρχεσαι στό ἱερατικό στάδιο, καλεῖσαι νά διακονήσεις «ἐν κόπῳ καί μόχθῳ» (Β’ Κορ. 11,27) τήν Ἐκκλησία μας. Ἱερωσύνη, ἀγαπητέ Μάριε, δέν σημαίνει ἀνάπαυση καί τρυφή. Καί δέν ἰσχύει τό λαϊκό : «Ἔγινες παπᾶς, ἔλυσες τό πρόβλημά σου»! Ἡ Ἱερωσύνη συνεπάγεται κόπους, πειρασμούς, πικρίες καί ἱδρῶτες πνευματικούς. «Ὅσο μεγάλο εἶναι τό ἱερατικό ἀξίωμα», ὑπογραμμίζει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «τόσο μεγαλύτεροι εἶναι οἱ κίνδυνοι γιά τόν ἱερωμένο». Ὁ ἀγώνας πού ἀναλαμβάνει νά διεξαγάγει· οἱ κόποι πού θά ἔδει νά καταβάλει· οἱ πικρίες καί οἱ θλίψεις πού θά ὑποχρεωθεῖ νά ἀντιμετωπίσει.
Ὁ ἀγώνας στόν ὁποῖο μᾶς καλεῖ ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή προϋποθέτει τήν ἀγάπη καί τήν ἀφοσίωσή μας πρός τό ὑπερούσιο πρόσωπο τοῦ Κυρίου. Ἀποτελεῖ μιά μυστική συμπόρευση μαζί Του, καθώς ὁδεύει πρός τόν Γολγοθᾶ καί τό ἑκούσιο Πάθος.
Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν ἱερατική ζωή. Ὁ ἱερωμένος πέρα καί πάνω ἀπ᾽ ὅλα εἶναι μιά καρδιά δοσμένη στόν Χριστό. Ὁ Κύριος εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς του. Ὁ μεγάλος ἔρωτας τῆς καρδιᾶς του. Ἡ ἀνεξάντλητη πηγή τῆς χαρᾶς του. Τό ἀκατάσειστο στήριγμα τῆς ἱερατικῆς του ὑπάρξεως. Πάντοτε. Προπάντων ὅμως στίς δύσκολες ὧρες, στούς πειρασμούς καί στίς θλίψεις. Σέ λίγο θ᾽ ἀκούσεις τίς ἐπευφημίες «ἄξιος, ἄξιος!». Νά μήν ἐκπλαγεῖς ὅμως καί νά μήν ἀποκάμεις ἄν σέ κάποια στιγμή τῆς ζωῆς σου ἀκούσεις καί τό «οὐά» (Μάρκ. 15,29) καί τό «ἆρον, ἆρον» (Ἰω. 19,15).
Ἀπροσμέτρητο τό μεγαλεῖο τῆς ἱερωσύνης, ἀγαπητέ μου Μάριε. Προφανῶς τό γνωρίζεις. Ὁ ἀνυπέρβλητος ἐγκωμιαστής τῆς ἱερωσύνης, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, διακηρύσσει ὅτι «τελεῖται μέν ἐπί τῆς γῆς, τάξιν δέ ἐπουρανίων ἔχει πραγμάτων». Οἱ ἱερεῖς εὐδοκεῖ ὁ Θεός νά τελοῦν πράγματα καί ἔλαβαν ἐξουσία, τήν ὁποία δέν ἔδωσε οὔτε στούς ἀγγέλους οὔτε στούς ἀρχαγγέλους.
Αὐτό, παιδί μου, σοῦ γεννᾶ τήν ἰσόβια ὑποχρέωση νά ἐπαγρυπνεῖς στή ζωή σου. Νά φυλάσσεις καθαρή τήν ψυχή καί τό σῶμα σου «ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος» (Β’ Κορ. 7,1). Νά ἀγωνίζεσαι καθημερινά γιά τόν ἁγιασμό σου.
Ἀγαπητέ μου Μάριε,
Ὅλοι μας —ὁ ἐπίσκοπός σου, οἱ πρεσβύτεροι καί οἱ διάκονοι, πού κυκλώνουν τήν ἁγία Τράπεζα, καθώς καί οἱ ἀδελφοί μας χριστιανοί— πού συναχθήκαμε σήμερα στόν ἱερό τοῦτο Ναό, θά παρακαλέσουμε σέ λίγο τόν ἐν Τριάδι ἀληθινό Θεό μας νά ἀποστείλει τήν ἄκτιστη χάρη Του γιά νά σέ ἀναδείξει διάκονο τῆς Ἐκκλησίας Του.
Ἐκεῖνος σέ ἀξίωσε νά γεννηθεῖς στά σπλάχνα μιᾶς χριστιανικῆς οἰκογένειας. Νά ἀνατραφεῖς, ὅπως γράφει ὁ Ἀπόστολος, «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφ. 6,4). Νά σπουδάσεις θεολογία. Νά ὑπηρετήσεις μετά τίς στρατιωτικές σου ὑποχρεώσεις, τό νεανικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί τήν εὐλογημένη αὐτή ἐνορία τοῦ ἁγίου Ἀλεξάνδρου. Νά ἔρθεις σέ κοινωνία γάμου μέ τή σύζυγό σου Ἑλένη.
Καί σήμερα Ἐκεῖνος εὐδοκεῖ νά εἰσέλθεις στήν ἱερατική οἰκογένεια τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.
Εὐχόμεθα ὅλοι ἐκτενῶς νά ζήσεις. Νά εὐλογήσει ὁ Κύριος τήν προσαγωγή σου στό ἱερό θυσιαστήριό Του. Καί νά σέ ἀξιώσει μέχρι τέλους τῆς ζωῆς σου νά Τόν ὑπηρετεῖς ἀκατακρίτως. Ὅπως σέ λίγο θά Τόν ἱκετεύσουμε, νά σέ διατηρήσει «ἐν πάσῃ σεμνότητι, ἔχοντα τό μυστήριον τῆς πίστεως ἐν καθαρᾷ συνειδήσει». Ἀμήν».
