Στο Ι. Παρεκκλήσιο Αγ. Αντωνίου – Παναγίας Θαλασσινής στον Μέγα Γιαλό της Σύρου εορτάζεται πανηγυρικά κατ’ έτος και με ιδιαίτερο τόνο η Απόδοσις της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων,με την άδεια του οικείου Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου χοροστάτησε στον Εσπερινό και εκήρυξε τον Θ. Λόγον μετά την Αρτοκλασία, που έγινε στον προ του Ναού χώρο.
Για την Παναγία, είπε, που επισφραγίζεται στα εννιάμερά της ο κύκλος των ημερών των αφιέρωμένων στο γεγονός της Κοιμήσεώς Της, λέει ένας Πατήρ της Εκκληςίας ότι ήταν “πάσης αρετής έμψυχος εικών”. Σήμερα θα τονίσουμε μια πολύ βασική αρετή της Παναγίας: την ταπείνωση.
Ο Απ. Παύλος γράφει για τον Χριστό: “εαυτόν εκκένωσε μορφήν δούλου λαβών” (Φίλιπ. β, 7). Και αυτή η περικοπή διαβάζεται κατα την εορτή της Κοιμήσεως. Γιατί άραγε; Διότι η κένωση άρχισε με την ενανθρώπιση του Χριστού. Την ένωση των δύο φύσεων, που έλαβε χώραν στην γαστέρα της Παναγίας. Γι ‘ αυτό η Παναγία δεν εγέννησε ένα σπουδαίο άνθρωπο, αλλά τον Υιό και Λόγο του Θεού και Θεόν, που ταπεινώθηκε και ενανθρώπισε. Γι’αυτό ονομάζεται και είναι Θεοτόκος.
Την κενωση και την ταπείνωση αυτήν του Χριστου την μιμήθηκε η Παναγία. Ταπεινώθηκε δίπλα Του σε όλη την επίγεια ζωή Του. Μέχρι τον Σταυρό. Και μετά την Ανάσταση και την Ανάληψη του Χριστού και μέχρι την Κοίμησή Της έμεινε ταπεινή. Πουθενά δεν αναφέρεται ότι η μεγάλη τιμή, που της απέδιδαν ήδη οι πιστοί της πρώτης Εκκλησίας, την έκανε να χάσει το ταπεινό Της φρόνημα και να υπερηφανευθεί. Γι ‘ αυτό και ο Θεός την εδόξασε.
Όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν την δόξα. Όμως οι δόξες του κόσμου παρέρχονται. Στήνονται ανδριάντες, που μετά κατακρημνίζονται και καταστρέφονται. Ούτε μπορούν να γεμίσουν την ανθρώπινη καρδιά. Η μόνη πραγματική δόξα είναι αυτή, που χαρίζει ο Θεός. Και αυτή δίνεται όχι στους φιλόδοξους, εγωϊστές και οιηματίες, αλλά σε όσους έχουν ταπεινό φρόνημα, όπως η Παναγία.
Ας ζητάμε, λοιπόν, από την Παναγία να μας εμπνέει να μη χάνουμε την αίσθηση του μέτρου. Διότι αυτή η απώλεια οδηγεί τους ανθρώπους στην οίηση, τον εγωϊσμό και την εσωτερική ανισορροπία και κάποτε και στην γελοιοποίηση. Αλλά να μένουμε ταπεινοί και απλοί. Να γνωρίζουμε τα όριά μας, που είναι δείγμα ψυχικής υγείας. Αλλά και απαραίτητο για την ειρηνική μας συμβίωση με τους άλλους.
Και τότε Εκείνη, η Μητέρα της ταπεινώσεως θα είναι το στήριγμα και η παρηγοριά μας στις δυσκολίες της ζωής. Και θα μπορούμε να Της απευθύνουμε την ικεσία: “Πρόφθασον και εκ κινδύνων λύτρωσαι ημάς η μόνη ταχέως προστατεύουσα”.
Στη συνέχεια, κατα το τοπικό έθος η Ι. Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μεταφέρθηκε σε ειδικά ετοιμασμένο πλοιάριο και έγινε ο διάπλους μέσα στον κόλπο, ενώ πλήθη πιστών παρακολουθούσαν το μοναδικό θέαμα. Με την επιστροφή της Εικόνος έγινε η Απόλυση και ο Μητροπολίτης Κορωνείας, αφού συνεχάρη, όσους εφρόντισαν για την οργάνωση της Πανηγύρεως, ευχήθηκε σε όλους την προστασία της Παναγίας.
