Ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα,
Οἱ ἄνθρωποι διψοῦμε γιά ἐλευθερία στήν ζωή μας. Εἶναι ἴδιον τῆς φύσεώς μας νά ἐπιθυμοῦμε νά ἐπιλέγουμε μόνοι μας τί θά σκεφτοῦμε, τί θά πράξουμε, πρός ποιά κατεύθυνση θά πορευτοῦμε. Καί ὅσο διαπιστώνουμε τούς περιορισμούς τούς ὁποίους ἡ συνύπαρξη μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους μᾶς ἐπιβάλλει, ὅπως καί τά ὅρια τῶν δυνατοτήτων μας, τόσο λυπούμαστε καί ἀγωνιοῦμε. Βλέπουμε ὅτι ἄλλα θέλουμε καί ἄλλα εἴμαστε ἀναγκασμένοι νά πράξουμε. Ὅταν μάλιστα ἔρθουν ἐνώπιόν μας δοκιμασίες ὑπαρξιακές, ὅπως ὁ πόνος καί ὁ θάνατος, τότε κατανοοῦμε ὅτι ἡ ἐλευθερία εἶναι μία νοσταλγία μακρινή.
Τό ἴδιο συμβαίνει στούς καιρούς μας, ὅταν οἱ πολλοί αἰσθανόμαστε ὅτι οἱ ἀνάγκες μας παραμένουν ἀνεκπλήρωτες. Ἄλλοι ἐξαιτίας τῆς ἀδυναμίας μας νά ἀκολουθήσουμε τό πρότυπο τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἐποχῆς, αὐτό τό ὁποῖο διακηρύττει ὅτι ἐλεύθερος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὅταν ἔχει τά ὑλικά μέσα γιά νά ζεῖ καλά καί ὅταν μπορεῖ νά ἱκανοποιήσει κάθε πάθος, ἀκόμη καί τό πιό νοσηρό. Ἄλλοι ἐξαιτίας τῆς ἀντιστάσεως τῶν συνανθρώπων μας, οἰκείων καί ξένων, στίς ἐπιθυμίες οἱ ὁποῖες προτάσσουν τό «ἐγώ» ὡς κέντρο τοῦ κόσμου, καθότι καί ἐκεῖνοι ἀντιστοίχως σκέπτονται. Ἄλλοι ἐξαιτίας τῆς ἀρνήσεως τῆς ἐποχῆς μας νά προτάξει τίς ἀρχές τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἰσότητος, τῆς εἰρήνης, τῆς συνεργασίας, οἱ ὁποῖες προϋποθέτουν θυσία, ἀγάπη, παραίτηση ἀπό τήν προτεραιότητα τῶν δικαιωμάτων μας. Ἔτσι διακατεχόμαστε ἐν τῇ καρδίᾳ μας ἀπό ἕνα αἴσθημα ὑποδουλώσεως στίς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν καί ἀπό ἕνα αἴσθημα ματαιότητος, χωρίς νά μποροῦμε νά βροῦμε τήν ἐλευθερία, ἀκόμη καί ἄν ἔχουμε τήν ψευδαίσθηση τῆς ἰσχύος, ὅπως ὀλίγοι, ἤ ἄν ἔχουμε νεκρώσει τήν φωνή τῆς συνειδήσεώς μας, ὅπως πολλοί.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, καί σ’ αὐτούς τούς καιρούς, ἐξακολουθεῖ νά ἑορτάζει Χριστούγεννα. Νά ἀναφωνεῖ, μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο: «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμου, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 4-5). Λόγοι ἐλευθερίας, λόγοι ἐλπίδος, λόγοι ἀλήθειας καί ζωῆς! Ὁ Θεός στέλνει τόν Υἱό Του σέ χρόνους τούς ὁποίους ὁ Ἴδιος εἶχε καθορίσει. Ὅταν ἡ τότε ἀνθρωπότητα διαπίστωνε τά ἀδιέξοδά της. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὑποδουλωμένος στούς ἰσχυρούς. Ὅταν ἡ ἀξία τῆς ζωῆς ἦταν μηδαμινή. Ὅταν εὐτυχία θεωροῦνταν ἡ παράδοση ψυχῶν καί σωμάτων στά πάθη, δηλαδή στήν ἀπουσία της ἀγάπης γιά τόν πλησίον καί τῆς χρήσεως τῶν ἄλλων ὡς μέσων γιά τήν ἀτομική εὐχαρίστηση καί ὄχι τῆς θεάσεώς τους ὡς προσώπων. Ὅταν ὅσοι εἶχαν ἀναζητήσεις, ἦταν μοναχικοί καί ξένοι σέ ἕναν κόσμο νικημένο ἀπό τήν δύναμη τοῦ χρόνου καί τοῦ θανάτου. Καί ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὑποτάσσεται στόν φυσικό νόμο, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, εἰσέρχεται δηλαδή στόν χρόνο ἐκ γυναικός, ὄχι ὅμως ἐξ ἀνδρός ἀλλ’ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό ὅλα τά δεσμά καί νά μᾶς χαρίσει τήν ὕψιστη ἐλευθερία: αὐτή τοῦ νά εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ!
Γι’ αὐτό ἐξακολουθεῖ νά ἑορτάζει Χριστούγεννα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας! Γιά νά μᾶς ὑπενθυμίζει στούς καιρούς τῆς νέας ὑποδουλώσεως ὅτι πιστεύοντας ἀπό τήν καρδιά μας στόν Χριστό δέν εἴμαστε μόνοι μας! Ὅτι μέ τή δική Του παρουσία στήν ζωή μας δέν κυβερνιόμαστε ἀπό τούς ἰσχυρούς τοῦ κόσμου, ἀλλά ἀπό τόν νόμο τοῦ Εὐαγγελίο: ἀπό τήν ἀγάπη ἡ ὁποία μᾶς ἑνώνει μέ τόν πλησίον καί δέν μᾶς κάνει ἀνταγωνιστικούς! Διότι μόνο τότε ἔρχεται ἡ γνήσια ἐλευθερία: ὅταν βλέπουμε τόν ἄλλο ὡς πρόσωπο, τό ὁποῖο ἔχει ἀνάγκη κοινωνικότητος, σεβασμοῦ, βοηθείας! Μέσα ἀπό τήν προσφορά ἐξερχόμαστε ἀπό τό ἐγώ μας, νικοῦμε τά πάθη μας, παραιτούμαστε ἀπό κάθε ἁμαρτωλή ἐπιθυμία καί κακία, χαιρόμαστε τήν παροῦσα ζωή μέ τίς ἀξίες τῆς ἁπλότητος, τοῦ μέτρου, τῆς ταπεινώσεως, τῆς ἔγνοιας γιά τούς πάντες!
Ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς δι’ Αὐτοῦ «υἱοί καί κληρονόμοι Θεοῦ» Γαλ. 4, 7)!
Στήν σχέση μαζί Του βρίσκεται ἡ ἐλευθερία ἡ ὁποία εἶναι διαρκής καί οὐδείς μπορεῖ νά μᾶς τήν ἀφαιρέσει, καθότι εἶναι δικό Του δῶρο! Αὐτή τήν ἐλευθερία ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου, ἀπό τήν δύναμη κάθε ἐξουσίας ἄς ἑορτάσουμε καί ἄς ζήσουμε στά Χριστούγεννα τῆς Ἐκκλησίας μας!
Χρόνια Πολλά κι εὐλογημένα! «Χριστός ἐγεννήθη»! «Ἀληθῶς ἐγεννήθη», ἀδελφοί!
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί τῆς ἐν Χριστῷ Γεννηθέντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
†Ο ΚΕΡΚΥΡΑΣ, ΠΑΞΩΝ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
