Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 | 16:36

Καμερούν Γρηγόριος: “Η παραμονή ενός Ιεραποστόλου στα έσχατα της γης, ισοδυναμεί με το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων”

ORTHODOXTV.GR

Γνωρίστε την Ορθόδοξη Εκκλησιαστική Τηλεόραση και δείτε τις προτάσεις της.

Θά ἤθελα νά σᾶς πάρω μαζί μου καί νά κάνουμε ἕνα ταξίδι ….

Ἕνα ταξίδι ἐκεῖ στήν μακρινή Ἀφρική …. στήν περιοχή τοῦ Καμερούν ….

Τό ταξίδι αὐτό θά τό κάνουμε μαζί μέ τόν Χριστό… γιατί Αὐτός μᾶς προσεκαλεῖ σ᾽αὐτό…

Θά ἤθελα ὅμως νά διευκρινήσουμε κάτι …

Τί εἶναι ἡ Ἀφρική γιά ὅλους ἐσᾶς ; ….

Εἶναι μιά Ἥπειρος που χαρακτηρίζεται ἀπό μιά ἀπέραντη φτώχεια καί ἐκατοντᾶδες προβλήματα ….

Αὐτό τοὐλάχιστον παρουσιάζουν τά παγκόσμια Μέσα Ἐπικοινωνίας ….

Κανείς δέν ἀρνεῖται ὁτι εἶναι … καί αὐτό….

Ἀλλά αὐτή ἡ εἰκόνα εἶναι πλασματική … δηλαδή αὐτά τά προβλήματα ὑπάρχουν διότι συμφέρει κάποιες προηγμένες χῶρες νά ὑπάρχουν γιά νά διευκολύνονται οἱ πολιτικές τους οἰκονομίες …

Ἡ Ἀφρική εἶναι περισσότερο μιά Ἥπειρος πού ΞΥΠΝΑΕΙ …

ἀπό ἕνα βαθύ ἐπιβεβλημένο λήθαργο…

μέ ὅλα τά ἐπακόλουθα πού τῆς ἔχει ἐπιβάλει ἡ χρόνια νάρκωσις… ξυπνάει ὅμως μέ μιά ἀπέραντη καί ἀνεξάντλητη δυναμική ….

γιά τόν αὐτοπροσδιορισμό της καί γιά τό μέλλον της…

Γιατί ὅμως νά τό κάνουμε αὐτό τό ταξίδι ;…

Γιατί μᾶς τό ζήτησε καί μᾶς τό ζητάει καθημερινά ὁ ἵδιος Ὁ Χριστός ….ὅταν μᾶς λέγει:… « γυμνός εἶμαι καί σᾶς περιμένω νά μέ ντύσετε …

ξένος εἶμαι καί περιμένω νά μέ φιλοξενήσετε …

στήν φυλακή εὑρίσκομαι καί ἀναμένω τήν ἐπίσκεψή σας…

ἀσθενής εἶμαι καί προσδοκῶ τήν παρηγοριά τῆς παρουσίας σας… »….

Καί σέ ὅλες τίς χῶρες τῆς Μαῦρης Ἀφρικῆς…. ζοῦνε ἐκατομύρια ἄνθρωποι σέ συνθῆκες πολύ ἄσχημες…

σέ συνθῆκες συχνά πυκνά … ἐξαθλιώσεως ….

μέσα σέ ἀρρώστιες ἀρχαῖες …παράξενες … ἐπικίνδυνες … πού πολύ εὔκολα σκορπίζουν πολλές φορές μαζικά τόν θάνατο …ὅπως ζήσαμε τό 2011 στήν ἐπιδημία χολέρας στό Βοριοδυτικό Καμερούν…

ἐκατομμύρια ἄνθρωποι εἶναι πιασμένοι στά νύχια φιλοχρημάτων καί ἐκμεταλλευτῶν μάγων….κάθε λογῆς καί κάθε διαθέσεως ….

Μέσα σέ συνθῆκες καί καταστάσεις ἄδικες καί ἀδικίας….

Σέ προσφυγιές ἀπό πολιτικούς καί φυλετικούς διωγμούς ….

Σέ καταστάσεις καί συνθῆκες ἀκραῖας φτώχειας καί ἀνέχειας… καί τελευταία ὑπό τήν ἀπειλή καί τά αἰματηρά χτυπήματα γνωστῆς τρομοκρατικῆς ὀργανώσεως στήν δράση τῆς ὁποίας ὁφείλεται ἡ μαζική μετακίνηση πληθυσμῶν καί ἡ προσφυγιά τους…

Παιδιά γυμνά πού ζοῦν ἀπό ἕνα θαῦμα…καί πού συχνά πυκνά ἀφήνουν τήν τελευταία τους ἀναπνοή κάτω ἀπό τόν Ἀφρικανικό Ἥλιο…

γιά τό τίποτα καί γιά τό καθόλου μιᾶς Μάννας πού ἐλπίζει μέσα στήν ἀπελπισιά της ….ἐλπίζει καί παρά τίς δυσκολίες γεννοβολάει ἐπ᾽ἐλπίδι τῆς ζωῆς ….

Καί μᾶς προσκαλεῖ ὁ Χριστός νά κάνουμε αὐτήν τήν ἐπίσκεψη γιατί ….αὐτοί οἱ ἄνθρωποι μέσα στήν ἀπελπισία τους στρέφουν τό βλέμμα τους πρός τόν Οὐρανό καί ἀναζητοῦν… εὔχονται μιά λύση …. μιά λύτρωση… λίγο ἔλεος…. κάτι ἀπό τήν Δικαιοσύνη … καί ἀνθρωπιά…

Γι᾽αὐτό τό κάνουμε αὐτό ταξίδι …γι᾽ αὐτό κάνουμε καί αὐτήν τήν ἐκδήλωση … γιά νά μήν χαρακτηρισθοῦμε ὡς ἄνθρωποι χωρίς ἔλεος, χωρίς συμπόνια, χωρίς ἀνθρωπιά…

Θά ἤθελα νά σᾶς μεταφέρω μιά παρατήρηση που ἔκανε ἔνας νέος σέ κάποια σύναξη πού εἴχαμε ἕνα βράδι στό Β. Καμερούν,… ἐνῶ λέγαμε διάφορα γιά τήν πίστη … κάποιος στό τέλος μοῦ ἔκανε τήν ἐξῆς ἐρώτηση…: « …γιατί ξεκινήσε ἡ Ὁρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τήν Ἑλλάδα καί ἔφτασε ἐδῶ σ᾽ αὐτό τό ἄγνωστο μέρος γιά νά κάνει Ἐκκλησία; …!»

Μιά ἐρώτηση στό ἴδιο πνεῦμα μέ τήν ἐρώτηση πού ἔκανε ὁ Ναθαναήλ στόν Φίλιππο στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα : «ἐκ Ναζαρέτ δύναται τι ἀγαθόν εἶναι;»

Παράξενη ἐρώτησις ἡ ὁποία ὅμως δεῖχνει ἀνάγλυφα κάτι πού ἀποτελεῖ παράδοξο γιά τήν δική τους λογική μετά τήν ἐμπειρία τῆς ἀποικιοκρατίας… καί συγχρόνως θαυμαστό γεγονός γιά ὅσους ζοῦν τό θαῦμα τῆς παρουσίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στά μέρη τους ..!!!

Τί κερδος, ἐκτός τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν θά μποροῦσε νά ἔχει μιά Ἐκκλησία ἀπό μιά τέτοια κίνηση;;!!!

Γιά νά φανταστοῦμε ὅμως, νά μήν ὑπῆρχε αὐτή ἡ διάθεσις ἀπό κάποιους «ρομαντικούς» χριστιανούς νά πάρουν στά σοβαρά τό «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη»;

Ἄς κάνουμε ὅμως αὐτό τό μικρό ταξίδι μέσα ἀπό κάποια μικρά στιγμιότυπα …

Πρῶτο στιγμιότυπο

Ἡ χῶρα τοῦ Καμερούν, ὅπως καί οἱ περισσότερες χῶρες τῆς Μαῦρης Ἀφρικῆς εἶναι πολυ- πολιτισμικές χῶρες δηλαδή συνυπάρχουν:

α. πολλές φυλές,

β. πολλές κουλτούρες

γ. πολλῶν εἰδῶν θρησκεῖες,..

Παρά τίς διαφορές στήνπίστη τῶν ἀνθρώπων αὐτό πού θαυμάζει κανείς εἶναι τό ὑψηλό ἐπίπεδο ἀλληλεγγύης καί ἀλληλοβοηθείας πού ἔχει ἀναπτυχθεῖ μεταξύ τῶν ἀνθρώπων…

Κάποια φορά μετά τήν Κυριακάτικη Λειτουργία μέ πλησιάσε ἕνας νεαρός καί μέ χαιρέτησε μέ σεβασμό… αὐτό συνέβη καί κάποιες ἄλλες Κυριακές ὅταν λειτουργοῦσα στήν συγκεκριμένη ἐνορία… κάποια στιγμή ἀπό περιέργια τόν ρώτησα, ἄν ἡ οἰκογένειά του εἶναι Ὀρθόδοξοι…

… Μοῦ ἀπήντησε φανερά συγκινημένος : « Σεβασμιώτατε .. οἱ γονεῖς μου ἦταν Ὀρθόδοξοι μά ἔχουν πολλά χρόνια πού ἔχουν φῦγει ἀπό αὐτήν τήν ζωή…

σκοτώθηκαν σέ ἕνα τροχαῖο ἀτύχημα καί οἱ δύο ….

μείναμε τέσσερα παιδιά στόν δρόμο…

καί οἱ γείτονες μᾶς μοιράστηκαν μεταξύ τους …

ἐμένα μέ πῆρε ἕνας γείτονας Μουσουλμᾶνος…

ὁ ὁποῖος μέ βοήθησε μέχρι πού ἐσπούδασα …

ἀλλά εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ξεχωριστός …

ἀπό μικρό παιδί ποτέ δέν μέ πῆρε στό Τζαμί …

μοῦ ἔλεγε πάντα ἐσύ παιδί μου δέν εἶσαι Μουσουλμᾶνος οἱ γονεῖς σου πήγαιναν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία…καί κάθε Κυριακή πρωί μέ ἔφερνε ἐδῶ στήν Ἐκκλησία καί περίμενε ἀπέξω μέχρι να τελειώσει ἡ Λειτουργία νά μέ ξαναγυρισει στό σπίτι …

καί ὅλα αὐτά μέχρι πού μεγάλωσα καί μποροῦσα νά ἔρχομαι μόνος μου… ἄν εἶμαι σήμερα Ὀρθοδοξος τό ὅφειλω χωρίς ἄλλο στήν δικαιοσῦνη καί τόν σεβασμό αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου στούς γονεῖς μου καί σέ ἐμένα …»

Δεύτερο στιγμιότυπο

Σᾶς ἀνέφερα στήν ἀρχή ὅτι ἡ χῶρες τῆς Μαῦρης Ἀφρικῆς εἶναι «πολύ- πολιτισμικές » δηλαδή συνυπάρχουν διάφορες κουλτοῦρες …

Συνήθως ἐμεῖς οἱ τῶν προηγμένων χωρῶν ὅταν ἀκοῦμε κουλτοῦρα και πολιτισμό τῆς Ἀφρικῆς θεωροῦμε ὅτι αὐτός ὁ πολιτισμός σταματάει στά διάφορα ἀγαλματάκια ἀπό ἔβενο ἤ … στήν καλύτερη περίπτωση ἀπό ἐλεφαντόδοντα ….

Εὑρισκόμουν στό Β. Κάμερούν στό Ἱεραποστολικό μας Κέντρο ὅταν, ἀκούστηκε ἀπό μακρια ὁ ἦχος ἑνός Τάμ-Τάμ ἀπό κάποιο διπλανό χωριό … ὅλοι σταμάτησαν νά ἀκουσουν τό μήνυμα τοῦ Τάμ Τάμ … τό ὁποῖο ἔλεγε : « δύο ὧρες μετά τό μεσημερι καί τέσσερεις πριν τή δῦση τοῦ Ἡλίου θά ξεκινησουν οἱ τελετές γιά τούς νεκρούς…. »…

Ἀποφάσισα νά πάω καί ἐγώ νά παρακολουθήσω πῶς κάνουν αὐτά τά παραδοσιακά μνημόσυνα σέ αὐτήν τήν συγκεκριμένη φυλῆ…

Περπατήσαμε μιά σχετικά μεγάλη ἀπόσταση μέ τά πόδια καί ἀφοῦ παρακολουθήσαμε τίς ἀναφορές , τούς χορούς καί τίς σπόνδές ὑπέρ τῶν νεκρῶν ὅλα τελείωσαν μέ τήν δῦση τοῦ ἡλίου καί πήραμε τό δρόμο τοῦ γυρισμοῦ…

Στόν δρόμο καί μέσα στό πυκνό σκοτάδι μᾶς πρόφθασαν δύο ἄνδρες ἀπό τό χωρίο ὅπου ἔχουμε τό Ἱεραποστολικό μας Κέντρο… πιάσαμε σηζήτηση καί ἄρχισαν νά μοῦ διηγοῦνται μιά ἀπίθανη ἱστορία…

ἑνός Βασιλιά μέ τό ὅνομα Τίμπου

πού ξεκίνησε γιά ἕναν πόλεμο μέ κάποιους ἄνδρες τῆς Φυλῆς του ….

πρίν πολλά,.. πολλά χρόνια καί ἀφοῦ… τελείωσε ὁ πόλεμος ἐκεῖνος … πέρνοντας τόν δρόμο τοῦ γυρισμοῦ τά κακά πνεύματα τοῦ ἔστηναν παντοῦ παγίδες καί αὐτός μέ διάφορα τεχνάσματα τίς ξεπερνοῦσε ἀλλά μάκραινε ἀπό τόν δρόμο του καί ἔκανε χρόνια πολλά νά γυρίσει … διασχίζοντας ποτάμια καί ἔρημους τόπους…

καί ὅταν γύρισε ..τοῦ εἶχαν σφετεριστεῖ τό βασίλειό του ….

εἶχε χάσει ὅλους τούς ἄνδρες του καί οἱ κακουχίες τόν εἶχαν τόσο πολύ παραμορφώσει πού δέν τόν γνώρισε οὖτε ὁ πατέρας του ….

παρά μόνο ὁ σκῦλος του …τόν ἀναγνώρισε …

καί μέ τήν δύναμή καί τήν γενναιότητά του μπόρεσε καί ξαναπῆρε τόν θρόνο του…!!!!

Ἡ ἰστορία αὐτή δέν εἶναι πουθενά γραμμένη ..

εἶναι μιά Ἱστορία ἴδια καί ἀπαράλλακτη μέ τήν Ἱστορία τοῦ Πολυμηχάνου Ὀδυσσέως…

μιά Ἀφρικανική Ὀδύσσεια ….

μέ δεκάδες κεφάλαια ὅπως καί αὐτή τοῦ Ὁμήρου…

ἡ ὁποία μεταδίδεται ἀπό στόμα σέ στόμα… ἀπό τούς γέροντες τοῦ χωριοῦ τά ἀτέλειωτα βράδια ὅπου, ὅλο τό χωριό μαζεύεται γύρω ἀπό τήν φωτιά γιά νά ἀκούσει καί νά παρηγορήσει τήν δυσκολία τῆς ζωῆς του…

καί ἐμεῖς σήμερα ζοῦμε ἀκριβῶς στήν ἐποχή…

πρίν ἐμφανιστεῖ ὁ Ἀφρικανός Ὅμηρος καί τήν καταγράψει γιά νά ἀποτελέσει μιά βάση καί ἕνα θεμέλιο ἴσως,

ὅπως ἡ δική μας Ὄδυσσεια,

ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τοῦ Ἕλληνικοῦ καί Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ…

Τρίτο στιγμιότυπο

Σᾶς ἀνέφερα στόν πρόλογό μου ὅτι στίς χῶρες τῆς Μαῦρης Ἀφρικῆς ὑπάρχουν πολλές Ἀρχαῖες ἀρρώστιες …

μέσα σέ αὐτές ξεχωρίζει καί ἡ ἡ νόσος τοῦ Hansen ἤ ὅπως εἶναι γνωστή, ἡ Λέπρα ….

Καί ὄπως, ὁ κόσμος τῆς Ἀφρικῆς βγαίνει μέ ἀργούς ρυθμούς μέσα ἀπό μιά πρωτόγονη κατάσταση στήν σύγχρονη ἐποχή καί κουβαλάει μαζί του καί ὅλες τίς προλήψεις γιά αὐτοῦ τοῦ εἴδους τίς ἀρρώστιες …

οἱ πάσχοντες ἀντιμετωπίζονται μέ κοινωνικό ἀποκλεισμό ,…

ἀποστροφή, καχυποψία καί ἡ παρουσία τους συνδέεται μέ κάθε εἴδους πρόληψη καί δυσιδαιμονία πού μπορεῖ κάποιος νά φανταστεῖ…

καί ἄν ὑπολογίσετε ὅτι κάθε φυλή δίνει δική της ἐρμηνεία γιά τήν ἀρρώστια αὐτή καταλαβαίνετε τόν κυκεώνα τῶν ἀντιλήψεων καί τῶν δυσιδαιμονιῶν…

Λίγουν μῆνες μετά τήν ἄφιξή μου στό Καμερούν ἔλαβα κάποια γράμματα ἀπό κάποιους λεπρούς καί ἔτσι ξεκίνησε ἡ σχέσις μου μαζί τους … ζητοῦσαν κάποια βοήθεια σέ βασικά εἴδη πρῶτης ἀνάγκης … ἔτσι ἔκανα κάποια πρῶτη ἐπίσκεψη …στό κέντρο διαβιώσεώς τους …

Οἱ συνθῆκες… κάτι πάραπάνω ἀπό ἄθλιες καθώς, οἱ κρατικοί ὑπάλληλοι ἀδιαφοροῦν καί φοβόντουν νά πλησιάσουν καί νά βοηθήσουν τούς πάσχοντες…

Ἡ λέπρα σέ προχωρημένα στάδια ἀτροφεῖ διάφορα μέλη τοῦ σώματος τά ὁποία μαραίνονται καί πέφτουν ἀπό τό σῶμα τους …

ἔτσι βλέπεις ἀνθρώπους νά τούς λείπουν δάχτυλα … νά τούς λείπουν τμήματα ἀπό τά ἄνω καί κάτω ἄκρα … καί μερικές φορές ἡ μῦτη ἤ τά αὐτιά …

Στήν προσπάθειά τους νά ἐξυπηρετηθοῦν… ἔχουν ἀναλάβει διάφορες εὐθῦνες …

οἱ ἀρτιμελεῖς προσπαθοῦν νά βοηθήσουν τούς ἀκρωτηριασμένους σέ κάθε καθημερινή τους ἀνάγκη…

αὐτοί πού ἔχουν ἀκόμα δάχτυλα ταΐζουν ὅσους δέν ἔχουν καί γράφουν γιά αὐτούς,…

οἱ πλέον ἐπιτήδειοι προσπαθοῦν νά τροποποιήσουν τά πρόσθετα μέλη τῶν ἀκρωτηριασμένων …

τά ὁποία εἶναι χοντρικά κατασκευασμένα ἀπό ξῦλο ὅπως ἦταν στήν πατρίδα μας πρίν καί κατά τόν Β´παγκόσμιο πόλεμο,…

προσπαθοῦν ἐπίσης νά ἐπισκευάσουν τά καροτσάκια τους τά ὅποία βέβαια, δέν εἶναι κατασκευασμένα γιά περιοχές μέ ἀνύπαρκτους ἤ κατεστραμένους δρόμους …

μά τό μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον ἔχουν ὅταν,

προσπαθοῦν νά ἐπινοήσουν καί νά φτιάξουν προσθῆκες ἀπό λάστιχα καί σαμπρέλες σέ ὅσους δέν ἔχουν χέρια γιά νά μποροῦν μέ κάποιο τρόπο μέ ὅτι τούς ἀπέμεινε νά σπρῶξουν… ἤ νά κινήσουν τίς ρόδες τοῦ καροτσιοῦ τους …

Συνήθως μέ ἔπιανε ἕνας κόμπος στό λαιμό ὅταν ἦταν νά τούς μιλήσω …καί μοῦ φαινόταν ὅτι, τά λόγια παρηγοριᾶς πού προσπαθοῦσα νά τούς πῶ ἦταν βαριά κάι δέν μποροῦσαν νά ἐλαφρύνουν τόν πόνο τους …

Κάποια φορά ὅμως …συζητῶντας μέ μιά ἀντιπροσωπεία τριῶν λεπρῶν .. (… μοῦ εἶχαν ζητήσει νά τούς ἐνισχύσω οἰκονομικά νά δημιουργήσουν ἕναν μικρό χῶρο γιά νά ἀναθρέφουν πουλερικά καί κουνέλια …

πού θά μποροῦσαν κάπως νά βελτιώσουν τίς οἰκονομικές τους ἀνάγκες)… συνέβη τό ἐξῆς:

Ἀφοῦτελειώσαμε τήν συζήτηση μέ εὐχαρίστησαν καί ὁ ἕνας μοῦ εἶπε πρίν φῦγει: « μήν αἰσθάνεσθε ἄσχημα γιά τήν κατάστασή μας… τά θαύματα τά κάνει ὁ Θεός… ὅταν οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἕτοιμοι νά ἀλλάξουν τήν ζωή τους μετά τό θαῦμα … ἴσως οὖτε ἐμεῖς ἀλλά οὖτε ὁ κόσμος γύρω μας, εἶναι ἕτοιμος νά ἀλλάξει τήν ζωή του καί νά γίνει πιό δίκαιος… ἀκόμα καί μετά ἀπό ἕνα θαῦμα…»…

Ἔμεινα ἀφωνος γιατί ἦταν,… σάν νά εἶχε διαβάσει κάποιες ἀπό τίς ἐνδόμυχες σκέψεις μου…καί νά μοῦ ἀπαντοῦσε…

Τρία χρόνια σχεδόν μετά…

αὐτός καί ἕνας ἄλλος ἐκοιμήθησαν κοντά κοντά … πιστεύω ὅτι,

αὐτά τά λόγια τοῦ λεπροῦ θά ἔπρεπε νά τά χαράξουμε στόν τάφο του… μά ἐπειδή ὁ τάφος του εἶναι χωρίς μάρμαρα παρά μόνο μέ τό κοκκινόχωμα τῆς ἀφρικανικῆς γῆς …

σᾶς τά ἀναφέρω ἀπόψε γιά νά τά χαράξετε στίς καρδίες σάν ἕνα μικρό καί μέγα μνημόσυνο στόν πόνο αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων…

Τέταρτο στιγμιότυπο

Σέ μιά ἀπό τιίς περειοδείες μου στίς ἐνορίες τοῦ Β. Καμερούν μέ συνόδευε ἕνας ὀρθόδοξος Ἱερέας ἀπό τήν Ἀμερική ὁ π. Μάρτιν Ritsi ἦταν ἡ περίοδος τῶνβροχῶν καί προσπαθούσαμε νά δοῦμεἀπό κοντά τά προβλήματα τῆς ἱεραποστολῆς στήν περιοχή αὐτή.

Σέ μιά λειτουργική σύναξη μέσα σέ μιά πλινθοκαλύβα πού χρησίμευε σάν ἐκκλησία γιά μιά ἀπό τίς πολλές ἐκκλησιαστικές κοινότητές μας τήν ὥρα τοῦ κοινωνικοῦ ἄρχισε νά χτυπάει τό τάμ-τάμ καί ὅλο τό ἐκκλησίασμα σηκώθηκε ὅρθιο καί ἄρχισε νά ψάλλει στήν γλῶσσα τῶν Τιπουρί κάποιους στίχους ἀπό τούς ψαλμούς τοῦ Δαβίδ ἄρχισαν νά χτυποῦν τά χέρια τους ρυθμικά καί νά χορεύουν μέχρι νά τελειώσει καί ἡ κοινωνία τῶν πιστῶν…καί αὐτό συνεχίστηκε γιά πολλή ὥρα μετά τήν λήξη τῆς Εὐχαριστιακῆς Συνάξεως στό «προαύλιο» τοῦ ναοῦ…

Ὅταν τελείωσαν οἱ χοροί καί ἀφοῦ χαιρετίσαμε τόν κόσμο πήραμε μέ τά πόδια τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρός τό Ἱεραποστολικό Κέντρο στόν δρόμο γύρισε καί μοῦ εἶπε φανερά συγκινημένος…

«.. οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ μέ τό τάμ-τάμ, τούς χορούς καί τά ὀμαδικά ψαλσίματά τους στήν Θεία Λειτουργία ἔχουν μιά ζωντάνια στό τρόπο πού ἐκφράζουν τήν πίστη τους πού κάνει τίς δικές μας ἐνορίες στήν Ἀμερική νά μοιάζουν σάν συνάξεις πεθαμένων…»

Τά λόγια του αὐτά δεν ἦταν μιά κακότροπη ἤ μιά ἄμεσση κριτική τῶν ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων τῶν προηγμένων χωρῶν ὅσο μιά διαπίστωση γιά τήν ἔλλειψη δυναμικότητος καί ζωντάνιας στήν πλειοψηφία τῶν κοινοτήτων…τῶν προηγμένων χωρῶν μας…

Σέ κάθε πανυγύρι, σέ κάθε ἑορτή σέ κάθε σύναξη σέ κάθε εὐκαιρία τά αὐτοσχέδια Ἀφρικανικά τραγούδια καί οἱ χοροί μιλᾶνε γιά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί ὅλοι μαζί χορεύουν…καί ζοῦν τήν στιγμή τῆς συνατήσεως τους μέ τόν Χριστό στήν Γαλιλαία…

Πέμπτο στιγμιότυπο

Κάποτε στό τέλος μιᾶς εὐχαριστιακῆς συνάξεως σέ μιά ἐνορία μας μέσα στά τροπικά δάση … ἔφτασε ἡ στιγμή τῆς ἀναχωρήσεως μου… τότε ὁ Ἐφημέριος μέ παρεκάλεσε νά παραμείνω δύο λεπτά ἀκόμη διότι ἤθελαν μοῦ φέρουν νά ἕνα δῶρο… περίμενα …

Ἦλθαν μετά ἀπό λίγο οἱ Ἐπίτροποι τῆς ἐνορίας μαζί μέ τόν Ἐφημέριο κρατῶντας ἕναν κόκορα πολύχρωμο…

Βιάστηκα νά τούς εὐχαριστήσω ἀλλά μέ διέκοψε εὐγενικά Ἐφημέριος λέγοντας: «…Σκεφτήκαμε πολύ τί δῶρο νά σᾶς κάνουμε… ἡ φτώχεια μας δέν μᾶς ἐπιτρέπει κάτι πού νά συμβαδίζει στό ἐκκλησιαστικό σας ἀξίωμα… καί ἔτσι καταλήξαμε νά σᾶς κάνουμε ἕνα συμβολικό δῶρο…

καταλήξαμε ὅλοι στό νά σᾶς κάνουμ δῶροαὐτόν τόν κόκορα … μήν μᾶς παρεξηγήσετε… κρατεῖστε τον καί κάθε φορά πού θά λαλεῖ νά μᾶς θυμᾶστε … νά θυμᾶστε τήν ἐνορία μας καί τό ὅτι πάντα σᾶς χρειζόμαστε κοντά μας… νά τόν ἀκοῦτε καί νά μήν ἐπιτρέψετε στήν λησμονιά νά μᾶς ἀρνηθεὶτε σάν τόν Πέτρο..».

Θά ἤθελα τόν πετεινό αὐτόν νά τόν ἔκανα δῶρο σέ ὅλους ἐσᾶς τούς συμπρεσβυτέρους, συνδιακόνους καί ἀδελφούς, ἐν Χριστῷ… νά σᾶς θυμίζει μέ τήν φωνή του τήν προσπάθεια μας στά Ἔθνη… τά γνωρίζοντα «θεούς ἀλλοτρίους», νά σᾶς θυμίζει ὅτι, καί στίς ἐσχατιές τῆς γῆς «κηρύττεται Χριστός»ἐν μέσῳ φοβερῆς ἐλλείψεως ἐργατῶν καί ἀπεριγράπτων δυσκολιῶν…

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί ἀδελφές,…

Ἡ δωδεκάχρονή ἐμπειρία μου στό χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς μοῦ ἔχει πιστοποιήσει ὅτι, ἡ παρουσία καί παραμονή ἑνός Ἱεραποστόλου στά ἔσχατα τῆς γῆς ἰσοδυναμεῖ μέ θαῦμα παρομοίας ἀξίας καί σημαντικότητος τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν « πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἱχθύων »… καί μάλιστα πολλαπλές φορές ἐπιτελοῦμενο καί διαδιδόμενο καί ἐπιβεβαιόν τόν ἐκκλησιαστικόν τρόπον τοῦ ζεῖν καί ὑπάρχειν… ἐν τῷ χρόνῳ καί ἐν τῷ Κόσμῳ…

Ὁ κόσμος τῆς Ἀφρικῆς δέχεται τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας ὅπως ἡ ἄνυδρος γῆ, τήν βροχή… καί αὐξάνει μέσα της ὁ σπόρος τῆς πίστεως καί συγκροτεῖ εὐαγγελικές κοινότητες πιστευόντων…

Συγκροτεῖ Ἐκκλησίες ὅπου δοξάζεται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί προσευχή θερμή ἀναπέμπεται ὑπέρ τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου… καί οἱ Ἐκκλησίες αὐτές εἶναι τά μελλοντικά «Πανδοχεία» τῆς εὐαγγελικῆς ἱστορίας τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου πού θά φροντίσουν κάποτε καί τούς «πλησίον» τόπους καί ἀνθρώπους…

ὁ Καμερούν Γρηγόριος

  • H ομιλία του Μητροπολίτη Καμερούν εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίων Μυροφόρων Παλλήνης στις 11 Μαρτίου 2017

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Τελευταίες αναρτήσεις:

ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ