Τρίτη 16 Απριλίου 2024 | 21:52

Η μαγεία, η μαντική και η ελευθερία του χριστιανού

Ιωάννης Καραβιδόπουλος
Ιωάννης Καραβιδόπουλος
Ο κ. Ιωάννης Καραβιδόπουλος, είναι Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ. ειδικός στην ερμηνεία της Καινής Διαθήκης

Του ιδίου συγγραφέα:

Το Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής του τυφλού προέρχεται από τις Πράξεις Αποστόλων και συγκεκριμένα από την ιεραποστολική δράση του Παύλου στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Είναι σε νεοελληνική μετάφραση το ακόλουθο:

«Μια μέρα, καθώς πηγαίναμε στον τόπο της προσευχής, συνέβη να συναντήσουμε μια δούλη που είχε μαντικό πνεύμα και με τις μαντείες της απέφερε πολλά κέρδη στους κυρίους της. Αυτή ακολουθούσε τον Παύλο και τον Σίλα και φώναζε: ‘Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του ύψιστου Θεού, που μας κηρύττουν την οδό της σωτηρίας!’ Αυτό το έκανε πολλές μέρες. Ο Παύλος αγανάκτησε· γύρισε πίσω και είπε στο πνεύμα: ‘Σε διατάζω στο όνομα του Ιησού Χριστού να βγεις απ’ αυτήν’. Την ίδια στιγμή βγήκε το πνεύμα. ‘Οταν είδαν τ’ αφεντικά της ότι μαζί με το πνεύμα χάθηκε κι η ελπίδα του κέρδους που είχαν από την εργασία της, έπιασαν τον Παύλο και τον Σίλα και τους έσυραν στην αγορά για να τους παρουσιάσουν στις αρχές. Τους οδήγησαν μπροστά στους ανώτατους άρχοντες της πόλης και είπαν: ‘Αυτοί οι άνθρωποι είναι Ιουδαίοι και προκαλούν ταραχές στην πόλη. Θέλουν να εισαγάγουν έθιμα που δεν επιτρέπεται σ’ εμάς, που είμαστε Ρωμαίοι, να τα δεχτούμε ή να τα τηρήσουμε’. Τότε ο λαός ξεσηκώθηκε εναντίον τους. Οι άρχοντές τους έσκισαν τα ρούχα και έδωσαν διαταγή να τους ραβδίσουν. Τους έδωσαν πολλά χτυπήματα και μετά τους έβαλαν στη φυλακή κι έδωσαν εντολή στον δεσμοφύλακα να τους φυλάει ασφαλισμένους καλά. Αυτός, εφόσον πήρε μια τέτοια εντολή, τους έβαλε στο πιο εσωτερικό κελί και για λόγους ασφάλειας έσφιξε τα πόδια τους στην ξυλοπέδη. Γύρω στα μεσάνυχτα, ο Παύλος και ο Σίλας προσεύχονταν και έψελναν ύμνους στον Θεό· και τους άκουγαν οι φυλακισμένοι. Ξαφνικά έγινε ένας σεισμός τόσο δυνατός, που σαλεύτηκαν τα θεμέλια της φυλακής. Αμέσως άνοιξαν όλες οι πόρτες και τα δεσμά των φυλακισμένων λύθηκαν. Ο δεσμοφύλακας ξύπνησε· κι όταν είδε τις πόρτες της φυλακής ανοιχτές, έβγαλε το σπαθί του κι ήθελε να σκοτωθεί, νομίζοντας ότι οι φυλακισμένοι είχαν δραπετεύσει. Τότε ο Παύλος του φώναξε: ‘Μην κάνεις κανένα κακό στον εαυτό σου! Είμαστε όλοι εδώ’. Ο δεσμοφύλακας ζήτησε να του φέρουν φώτα, πήδηξε μέσα στο κελί, και τρομαγμένος έπεσε στα πόδια του Παύλου και του Σίλα. ‘Υστερα τους έβγαλε έξω και τους ρώτησε: ‘Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;’ Αυτοί του είπαν: ‘Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς κι εσύ και το σπίτι σου’. Και κήρυξαν σ’ αυτόν και σ’ όσους ήταν στο σπίτι του τον λόγο του Κυρίου. Ο δεσμοφύλακας τους πήρε την ίδια εκείνη ώρα μέσα στη νύχτα κι έπλυνε τις πληγές τους· ύστερα βαφτίστηκε αμέσως ο ίδιος και όλη η οικογένειά του. Κατόπιν τους ανέβασε στο σπίτι του και τους έστρωσε τραπέζι. ‘Ηταν πανευτυχής που κι αυτός και όλη η οικογένειά του είχαν βρει την πίστη στο Θεό» (Πράξ. 16, 16-34).

Στην αποστολική αυτή περικοπή της Κυριακής του τυφλού γίνεται λόγος για τα πρώτα βήματα του Φωτός του Χριστού στην Ευρώπη, στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Μια γυναίκα, η Λυδία η Φιλιππησία, είναι η πρώτη χριστιανή της Ευρώπης. Ο πρώτος αυτός καρπός του χριστιανικού Ευαγγελίου θα έχει θαυμαστή συνέχεια και θα επεκταθεί μέχρι την καρδιά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, τη Ρώμη. Το κήρυγμα του χριστιανικού Ευαγγελίου στη νικηφόρα αυτή πορεία του θα συναντήσει εμπόδια: ένα από αυτά είναι η μαγεία, για την οποία γίνεται λόγος σε άλλα σημεία του βιβλίου των Πράξεων Αποστόλων (8,18εξ.13,8. 19,13εξ.), εδώ είναι η μαντική: Ένα κορίτσι που είχε σατανικό μαντικό πνεύμα ακολουθούσε τον Παύλο και τον Σίλα και φώναζε πίσω τους: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του ύψιστου Θεού, που μας κηρύττουν την οδό της σωτηρίας!» Ο Παύλος, γνωρίζοντας ότι τα λόγια του κοριτσιού προέρχονται από πονηρό πνεύμα που υπήρχε μέσα της, αμέσως την θεράπαυσε επικαλούμενος τη δύναμη του Ιησού Χριστού – πράγμα που δυσαρέστησε τους κυρίους της που κέρδιζαν χρήματα από τις μαντείες της.

Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων γνωρίζουμε ότι η μαγεία, η αστρολογία και η μαντική κυριαρχούσαν στον αρχαίο κόσμο. Γράφει π.χ. ο Θουκυδίδης στην Ιστορία του (5,103): «Πολλοί άνθρωποι όταν χάσουν τις εύλογες ελπίδες τους καταφεύγουν σε φανταστικά σχήματα, στη μαντική και τους χρησμούς και όσα άλλα τέτοια τρέφουν τις προσδοκίες που οδηγούν στην καταστροφή» (Μετάφραση Αγγέλου Βλάχου, εκδ. Γαλαξία).

Οι χριστιανοί κήρυκες κήρυξαν την ελευθερία από τη δυναστεία των μάγων και μάντεων που χαρίζει η πίστη στον Χριστό και έδωσαν τη δυνατότητα στους ανθρώπους με την πίστη τους αυτή να απαλλαγούν από τις δεισιδαιμονίες και ελεύθερα να ρυθμίζουν τη ζωή τους και την επίτευξη των στόχων τους. Ο Παύλος και μέσα στη φυλακή, στην περίπτωσή μας στη φυλακή των Φιλίππων, αισθάνεται ελεύθερος και ψάλλει ύμνους στον Θεό, και παρόλο που ένας σεισμός έθραυσε τις πύλες της φυλακής, δεν δραπέτευσε – πράγμα το οποίο εντυπωσίασε τον δεσμοφύλακα, (που σε δυο βυζαντινά χειρόγραφα, το ένα του 12ου και το άλλο του 13ου αιώνα φέρει το όνομα Στεφανάς). Ο δεσμοφύλακας πίστεψε στον Χριστό που κήρυττε ο Απόστολος και ζήτησε να βαπτιστεί χριστιανός με όλη την οικογένειά του και παρέθεσε μάλιστα τράπεζα γεμάτος χαρά με όλο το σπιτικό του.

Όταν διαβάζει κανείς για τον ιστορικό θρίαμβο του Χριστιανισμού έναντι της μαγείας και της μαντικής της αρχαιότητας, απορεί εύλογα πώς μετά από δυο χιλιάδες χρόνια χριστιανικής ιστορίας και σχετικής διαπαιδαγωγήσεως των ανθρώπων κυριαρχούν στην κοινωνία μας μάντεις, χρησμολόγοι, χαρτορίχτρες και πάσης φύσεως άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες) που προλέγουν το μέλλον, φυσικά με το σχετικό κέρδος – δραστηριότητες που διαφημίζονται συχνά και στην τηλεόραση.

Φαίνεται ότι έχουν δίκιο οι ψυχολόγοι που πιστεύουν ότι οι άνθρωποι φοβούνται την ελευθερία (βλ. Erich Fromm, Ο φόβος μπροστά στην ελευθερία, 1971, εκδόσεις Μπουκουμάνη). Ωστόσο, η ελευθερία που κηρύττει ο Παύλος ακόμη και μέσα από τη φυλακή είναι ένα ανεκτίμητο αγαθό όχι μόνο από πλευράς σωτηριολογικής αλλά και από γενικότερης πλευράς κοινωνικής και ψυχολογικής. Είναι ελευθερία από κάτι που κρατά τον άνθρωπο δέσμιο για να μπορέσει να διαλέξει κάτι άλλο. Είναι ελευθερία από το σκοτάδι και συνάμα δυνατότητα να διαλέξει το φως – αρκεί να έχει κανείς τη διάθεση και τη δυνατότητα να αντικρίσει το φως που φέρνει στον κόσμο Αυτός που διακηρύττει «Εγώ ειμι το φως του κόσμου» (Ιω. 8,12).

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ