Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Συμβουλίων τῶν Ἑλληνορθοδόξων Κοινοτήτων, τῶν Διακεκριμένων Ἀρχόντων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.
Χριστός Ἀνέστη!
Σήμερα, στήν ὑπέροχη αὐτή Ἑορτή Ἑορτῶν, τήν ὁποία λαμπρύνει τό ὑπερβατικό φῶς καί ἡ ἀνυπέρβλητη χαρά τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἐκφωνῶ μαζί σας, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, τό ἐπιφώνημα τῆς νίκης, Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ἡ πραγματικότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἔχει μιά ἀπαράμιλλη σημασία για τήν ἀνθρωπότητα. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἕνα γεγονός τό ὁποῖο σηματοδοτεῖ πολλαπλές νῖκες, νῖκες πού ἐμπεριέχουν τήν ὑπόσχεση μεταμορφώσεως καί ἀνανεώσεως γιά τόν καθένα μας.
Πρῶτον, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι μιά νίκη τῆς ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου. Ἐπί πλέον, εἶναι νίκη καθιερώσεως τῆς Ἀναστάσεως ὡς μιᾶς νέας ἐγκοσμίου πραγματικότητος. Μέ τό Πασχαλινό φῶς, ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι ἄν καί ὁ θάνατος ἐξακολουθεί νά ἀποτελῇ φυσικό φαινόμενο, δέν κυριαρχεῖ ἐπί τῆς ἀνθρωπότητος ὡς ἀπόλυτη καί ἀναπόφευκτη μοῖρα. Μᾶλλον, ὁ θάνατος ἔχει χάσει τό κεντρί του (Α’ Κορ. 15:55) καθώς διανοίγεται δίοδος πρός μία καλύτερη ζωή, μία ζωή ἐν τῇ ἑνώσει, παρουσίᾳ καί αἰωνίᾳ κοινωνίᾳ μέ τόν Θεό.
Τελικά, η Ἀνάσταση γίνεται ὁ προορισμός γιά τόν καθένα άπό ἐμᾶς. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διαβεβαιώνει σέ γλώσσα διαυγή, ὅτι ὅπως ο Χριστός ἀνεστήθη, ἔτσι θά ἀναστηθοῦμε καί ἐμεῖς καἰ θά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό σέ μιά ζωή μεταμορφωμένη, ἄφθαρτη, λαμπρή και φωτεινή, πλημμυρισμένη ἀπό ἄπλετο φῶς καί μεγαλεῖο.
Δεύτερον, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ νίκη τῆς δικαιοσύνης ἐπί τῆς ἀδικίας. Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀδικία ἀπό τήν σταύρωση τοῦ Χριστοῦ; Στήν περίπτωση τῆς ἀπίθανης ἀδικίας κατά τήν ὁποία ἡ ἀνθρωπότητα σταύρωσε στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τήν ζῶσα ἐνσάρκωση τῆς τελειότητος, τῆς ἁγιότητος, τῆς ἀθωότητος καί τῆς ἁγνότητος, ἔρχεται ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νά ὑπερνικήσει τήν ἀδικία καί νά ἐπαναφέρει θριαμβευτικά τόν ἀήττητο κανόνα τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ.
Τρίτον, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἐπίσης ἡ νίκη τῆς ἀγάπης ἐπί τοῦ μίσους. Ἡ Ανάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ καθιέρωση τῆς ἀγάπης ὡς κεντρικῆς πραγματικότητος τῆς ζωῆς. Παρ᾽ ὅλες τίς κραυγές τοῦ μίσους, ἆρον, ἆρον σταύρωσον αὐτόν ( Ἰωαν. 19:15) ὁ Χριστός ἐπί τοῦ σταυροῦ ζητᾶ ἀπό τόν Πατέρα νά συγχωρήσῃ τούς ἐχθρούς του οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι (Λουκ. 23:34). Ἡ Ἀνάσταση μεταμορφώνει ἐκπληκτικά τήν Σταύρωση ἀπό ἕνα ἔγκλημα μίσους ἐκ μέρους τῆς ἀνθρωπότητος σέ πράξη ἀγάπης ἐκ μέρους του Χριστοῦ! Ἀνέστη Χριστός καί ἡ ἀγάπη λάμπει ὑπέροχα ἐπί τῆς ἀνθρωπότητος.
Τέταρτον, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ νίκη τῆς σωτηρίας, τῆς ἀπελευθερώσεως καί τῆς ἁγιότητος ἐπί τῆς ἁμαρτίας, ἐπί τῆς ἐνοχῆς καί ἐπί τοῦ κακοῦ. Κάποιοι σύγχρονοι ὑπαρξιακοί φιλόσοφοι θεωροῦν ὅτι ἡ ἁμαρτία, ἡ ἐνοχή καί τό κακό εἶναι ὁριακές καταστάσεις τίς ὁποίες ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεί να ὑπερβῆ. Με τήν Ἀνάσταση ὅμως ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ὑπερνικήση αὐτά τά βασανιστικά στοιχεῖα τῆς ἀνθρωπίνου ὑπάρξεως. Ὁ Σταυρός ἀκολουθούμενος ἀπό τήν Ἀνάσταση αἴρει τήν ἐνοχή καί τήν ἁμαρτία καί ἐπαναφέρει πραγματικότητα μιᾶς ζωῆς ἀπηλλαγμένης ἀπό αὐτά. Ἡ ζωή ἀνανεώνεται λόγῳ τῆς Ἀναστάσεως. Ἀκόμη καί ἄν ἡ ἁμαρτία, ἡ ἐνοχή καί τό κακό συνεχίζουν νᾶ ἀποτελοῦν μιά ἐπίγεια πραγματικότητα, γίνονται πολύ διαφορετικές ὑπό τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως. Με τήν χάρη καί τήν δύναμι τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὑπερνικῶνται εὐκολώτερα καθώς στεροῦνται πλέον τῆς δυνάμεως καί τοῦ ἐλέγχου ἐπί τῆς ζωῆς μας.
Τήν σωτηριώδη αὐτή ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως ἀντιλαμβανόμεθα πλήρως τίς πολλαπλές νίκες τοῦ Χριστοῦ ἐπί παντός στοιχείου ἐχθρικοῦ πρός τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Ὅλες αὐτές οἱ νίκες τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, μᾶς ὁδηγοῦν καί πάλι στό κεντρικό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, τό ὁποῖο εἶναι ἡ δική μας προσωπική ἀνάσταση. Εἶναι τό ὅραμα αὐτῆς τῆς Ἀναστάσεως πού μᾶς γεμίζει μέ ἐλπίδα γιὰ τό μέλλον, ὅποιες καί νά εἶναι οἱ παροῦσες συνθῆκες ζωῆς.
Αὐτή εἶναι ἡ ὑπόσχεση τῆς προσωπικῆς μας ἀναστάσεως τήν ὁποία διαμορφώνει αὐτό τό ὅραμα καί μᾶς γεμίζει μέ ἄφατη χαρά καθώς ψάλλουμε Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, ἐκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν, Χριστός ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ἄδοντας.
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Μέ πατρική ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀγάπη,
† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος
