Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 | 16:30

«Από την αποκάλυψη του αληθινού Θεού…στην αναζήτηση αληθινού ανθρώπου»

Γραφείο Ρεπορτάζ
Γραφείο Ρεπορτάζhttp://www.orthodoxia.info
Κείμενα από την συντακτική ομάδα του orthodoxia.info.

Του ιδίου συγγραφέα:

Του Χρήστου Βαττή για το Orthodoxia.Info

Γιατί κανείς μελετά τη θρησκεία; Υπάρχουν πολλές δευτερεύουσες αιτίες, αλλά μόνο μία είναι η αιτία, αν κάποιος μελετά στα σοβαρά: με μια λέξη, το κάνει για να έρθει σε επαφή με την πραγματικότητα, για να βρει μια πραγματικότητα βαθύτερη από αυτήν της καθημερινότητας, που αλλάζει τόσο γρήγορα, ξεφτίζει, δεν αφήνει τίποτα πίσω της και δεν προσφέρει στην ανθρώπινη ψυχή ευτυχία που να διαρκεί. Κάθε θρησκεία που είναι ειλικρινής προσπαθεί να φέρει σε επαφή με αυτή την πραγματικότητα. Όταν μιλάμε για τον Χριστιανισμό, είναι προφανές ότι δεν μιλάμε για θρησκεία. Στον Χριστιανισμό ο άνθρωπος δεν ανακαλύπτει τον αληθινό Θεό, αλλά ο αληθινός Θεός αποκαλύπτεται στον άνθρωπο.

Σ’ ένα σημείο της Καινής Διαθήκης, όταν δύο από τους μαθητές του Χριστού βάδιζαν στο δρόμο προς Εμμαούς (κατά Λουκάν, κεφ. 24). Ο ίδιος ο Χριστός, ακριβώς την ημέρα της Ανάστασής Του, τους συνάντησε και προχώρησε μαζί τους, ρωτώντας τους γιατί ήταν τόσο ταραγμένοι. Αυτοί με τη σειρά τους άρχισαν να Τον ρωτούν αν ήταν ο μόνος που δεν ήξερε τι είχε συμβεί στην Ιερουσαλήμ. Είπαν ότι υπήρχε ένας μεγάλος προφήτης που είχε φονευθεί και μετά υπήρξαν ισχυρισμοί ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς∙ αλλά εκείνοι δεν ήξεραν τι να πιστέψουν. Τότε ο Χριστός άρχισε να ανοίγει τις καρδιές τους και να τους εξηγεί τι έλεγε η Παλαιά Διαθήκη ότι επρόκειτο να συμβεί στο Μεσσία. Όλη εκείνη την ώρα οι μαθητές δεν Τον αναγνώριζαν, γιατί δεν ήρθε να τους καταπλήξει με σημεία και τέρατα. Αργότερα, όταν έφτασαν στους Εμμαούς, ο Χριστός έκανε σαν να επρόκειτο να συνεχίσει πιο πέρα, και θα έφευγε από κοντά τους χωρίς να τον αναγνωρίσουν αν δεν Του ζητούσαν – από απλή αγάπη για ένα ξένο που βρισκόταν σε δυσχέρεια – να περάσει τη νύχτα μαζί τους. Τελικά, όταν κάθισε μαζί τους στο τραπέζι και έκοψε τον άρτο όπως στο Μυστικό Δείπνο, τα μάτια τους ανοίχθηκαν, είδαν ότι ήταν ο ίδιος ο Χριστός, και τότε χάθηκε ακριβώς μπροστά στα μάτια τους. Άρχισαν να αναρωτιούνται και να θυμούνται ότι όλη την ώρα που Εκείνος ήταν μαζί τους, είχαν ένα φλόγισμα στην καρδιά τους, παρ’ ότι δεν Τον είχαν αναγνωρίσει ακόμα.

Αυτό που τελικά τους έκανε να αναγνωρίσουν το Χριστό ήταν αυτή η φλεγόμενη καρδιά, κι όχι απλά το γεγονός ότι χάθηκε από μπροστά τους, γιατί αυτό μπορούν να το κάνουν επίσης και οι μάγοι. Για τον λόγο αυτόν, δεν είναι τα θαύματα που αποκαλύπτουν πρώτα απ’ όλα το Θεό στους ανθρώπους, αλλά κάτι σχετικά με το Θεό το οποίο αποκαλύπτεται σε μια καρδιά που είναι έτοιμη γι’ αυτό. Εδώ βλέπουμε πως προκύπτει αυτό που λέγεται αποκάλυψη: η καρδιά συγκινείται και αλλοιώνεται από την παρουσία του Θεού, ή από κάποιον που είναι πληρωμένος με το Πνεύμα Του, ή απλά ακούγοντας να κηρύσσεται η αλήθεια γι’ Αυτόν. Επίσης, έτσι οι Απόστολοι είχαν τη δύναμη να πάνε σε όλη σχεδόν την οικουμένη, στην Ινδία (και πιθανώς ακόμα μακρύτερα, στην Κίνα), στη Ρωσία στο Βορρά, όπου ζούσαν οι Σκύθες, στη Βρετανία στη Δύση, και στην Αβησσυνία στο Νότο με σκοπό να κηρύξουν το Ευαγγέλιο σε όλους τους λαούς μέσα στις πρώτες δεκαετίες μετά την Ανάσταση του Χριστού.

Έτσι συμβαίνει και σήμερα, μολονότι οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ περισσότερο αναίσθητοι και ρηχοί πνευματικά, πολύ λιγότερο απλοί, και δεν ανταποκρίνονται τόσο εύκολα στην αλήθεια. Το γεγονός αυτό συμβάλλει στην ασυνέπεια μεταξύ λόγων και έργων και κατ’ επέκταση στην υποκρισία του ιδίου του ανθρώπου. Εθελοτυφλεί για την αλήθεια και ο ίδιος δεν είναι αληθινός. Έτσι, οι νεότερες γενιές αναζητώντας πρότυπα στη ζωή τους ή ακολουθούν την υποκρισία και όλο αυτό γίνεται ένας φαύλος κύκλος, ή απογοητεύονται από τους ανθρώπους, ξεσπούν με θυμό και οργή κατά των γενεών (χάσμα των γενεών) και οδηγούνται σε αδιέξοδο. Οι άνθρωποι πάσχουμε από αλήθεια και δυστυχώς δεν βλέπουμε τον Χριστό ως πρότυπο.

Αυτό είναι το σφάλμα μας. Νομίζουμε ότι με την εξέλιξη της τεχνολογίας, τις γνώσεις και δυνάμεις μας ή και τον εγωκεντρισμό μας, θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε τις δύσκολες δοκιμασίες που μας επιφυλάσσει η παρούσα εποχή. Η δικαιολογία μας για την μη αποδοχή της εν Χριστώ Πίστεως είναι υποτίθεται «η ασυνέπεια των λόγων και έργων των κληρικών ή και γενικότερα των ανθρώπων της Εκκλησίας». Λες και εμείς είμαστε αληθινοί και είμαστε άξιοι εκτιμήσεως και συνέπειας. Ας γίνουμε αληθινοί άνθρωποι με πρότυπο τον αληθινό Θεό, ο Οποίος μας αποκαλύφθηκε στη ζωή. Πριν Τον απορρίψουμε, ας Τον γνωρίσουμε. Ας προσπαθήσουμε να εμπνεύσουμε και άλλους ανθρώπους με γνώμονα την Αλήθεια !

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ