« Αρχεται το Τριώδιον» σημειώνει ο Συναξαριστής. Τελώνου και Φαρισαίου, του Ασώτου, της Απόκρεω . Κυριακές με νόημα στην καθημερινή πολιτική μας ζωή. Και τούτο γιατί ο άνθρωπος νικάται από το πάθος της απληστίας και κοινωνικής προβολής. Ως ον πολιτικόν πολλές φορές διαγράφει το πολιτικόν και συναλλάσσεται ως «ζώον» , ξεχνώντας την αφετηρία εκκίνησης και όπως ο Φαρισαίος «νικάται από την φιλοδοξία».
Ακολουθεί την ματαιοδοξία του , αναμιγνύει τα νοήματα της ηθικής της πολιτικής και πολιτικής της ηθικής, εκμεταλλεύεται την θέση του, καταχράται χρήματα και δόξα, μπερδεύει την ιδεολογία με το συμφέρον και οδεύει σε ατραπούς και πολιτικά αδιέξοδα.
Εκκλησιαστικοί ταγοί με τις πράξεις και λεγόμενά τους λησμονούν το « Φαρισαίου φύγωμεν υψηγορίαν και Τελώνου μάθωμεν το ταπεινόν εν στεναγμοίς» κράζοντες «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ και ελέησον με».
Ενώ, οι πολιτικοί ιθύνοντες δεν συμπάσχουν με τον λαό, δεν εργάζονται για τον άνθρωπο , τον εκμεταλεύονται , δηλώνουν κατά το δοκούν την αλήθεια , μεταφέρονται από κόμμα σε κόμμα ως περιφερόμενοι πλανόδιοι πραγματευτάδες και πουλούν την αλλοιωμένη πλέον ιδεολογία τους. Λησμονούν όμως ότι θα έλθει η στιγμή που θα τονίσουν στα έσχατα « Βεβαρημένων των οφθαλμών μου εκ των ανομιών μου , ου δύναμαι ατενίσαι και ιδείν τον αιθέρα του ουρανού» και θα σημειώσουν εν πολλοίς το εσχατολογικό « Μη προσευξώμεθα φαρισαικώς αδελφοί, ο γαρ υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται».
Ταγοί και ιθύνοντες είναι φυσικό , ως άνθρωποι, ως φθαρτοί , να ακολουθούν την μη σωστή πορεία. Αποτελούν όμως την πνευματική και πολιτική ηγεσία. Αυτήν που παραδειγματίζει και όχι που αποστρέφει τον άνθρωπο. Το κέρδος τους πρέπει να μην είναι μόνο υλικό, αλλά και πνευματικό και σαν τον υμνωδώ να τονίζουν « Ω πόσων αγαθών, ο άθλιος εμαυτόν εστέρησα» ! Συναισθανόμενοι την μη ορθή πολιτική τους πορεία , αλλά την αμαρτολότητά τους θα σημειώσουν « Ως τον άσωτον δέξαι με υιόν , ο Θεός και ελέησον με».
Και αυτό γιατί «εσκόρπισαν τον πλούτο των χαρισμάτων» . Υλικό και πνευματικό που θα έπρεπε να χαρίσουν στον ανθρώπινο παράγοντα. Απομακρύνθηκαν από το καλό και αφέθηκαν «στον παμπόνηρο εχθρό που ήρε τον πλούτο και τα χαρίσματα της ψυχής τους».
Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες Εκκλησιαστικών ταγών που υμνούν αντιδημοκρατικά πολιτεύματα, ασελγούν στις ανθρώπινες ψυχές και διαπομπεύουν ανθρώπους , που είναι πλασμένοι κατ εικόνα θεού. Πολιτικοί ιθύνοντες που μακριά από το υπούργημά τους ψεύδονται και περιπαίζουν τους πολίτες , ξεχνώντας ότι όλοι αυτοί θα λογοδοτήσουν όταν «βίβλοι ανοιγήσονται και φανερωθήσονται πράξεις και τα κρυπτά δημοσιεύονται ».
« Ω ποία ώρα τότε και ημέρα φοβερά , όταν καθίσει ο Κριτής επί θρόνου φοβερού, βίβλοι ανοίγονται και πράξεις ελέγχονται και τα κρυπτά του σκότους δημοσιεύονται» σημειώνει ο υμνωδός την Κυριακή της Απόκρεω. Συμβολική ημέρα που αναφέρεται στην Κρίση , ενώ η λαϊκή άποψη θέλει να την συσχετίζει με όλους αυτούς που κοροϊδεύουν και ειρωνεύονται τον άνθρωπο και τους θεσμούς. Είναι όμως και παραδειγματικό τροπάριο. Αναφέρεται στην κρίση του Θεού και των ανθρώπων για τις πράξεις πολλών οι οποίες θα ελεγχθούν και τα κρυπτά τους θα δημοσιευτούν. Τότε ο λαός θα τιμωρήσει ως «αδέκαστος κριτής» τους ψευδοπροφήτες και όπως καταλήγει ο υμνωδός « ω ποία ώρα τότε! Αλλά προ του φθάσαι το τέλος σπούδασον κράζουσα ψυχή, ο Θεός επίστρεψον σώσον με , ως μόνος εύσπλαχνος»!