Κάθε φορά που ένας επίσημος πρέπει να ενημερωθεί για το ομολογουμένως σημαντικό και πολυσύνθετο κοινωνικό έργο της Μ.Κ.Ο Αποστολή της Αρχιεπισκοπής Αθηνών η επίσκεψη, στο «Δημήτρειο» μια μονάδα στήριξης παιδιών από οικογένειες που έχουν χτυπηθεί από την κρίση στο Μοσχάτο θεωρείται must για να το πω νεοελληνικά. Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Πρωθυπουργοί, Δήμαρχοι, Ηγούμενοι και κάθε λογής επίσημος ακολουθούν το ίδιο «μονοπάτι». Φθάνουν στο «Δημήτρειο», τα χαρούμενα παιδάκια προσφέρουν ανθοδέσμη, ακολουθεί ξενάγηση, μετά γεύμα με τα παιδιά, τα οποία στη συνέχεια θα τραγουδήσουν, θα προσφέρουν ένα αυθόρμητο δώρο και πάει λέγοντας.
Για να θέσουμε το θέμα στη σωστή του βάση εξαρχής… Μπράβο στην «Αποστολή» για το έργο της. Τέτοιες μονάδες έχουν πραγματικά βοηθήσει πολλούς ανθρώπους να περάσουν αυτή τη μαύρη περίοδο με αξιοπρέπεια. Όμως, αυτά τα παιδιά… σε πόσους επισήμους θα προσφέρουν ανθοδέσμη; Σε πόσους θα τραγουδήσουν; Σε πόσους θα προσφέρουν “αυθόρμητα” χαμόγελα και δώρα; Σε πόσα δημοσιεύματα θα φανούν τα πρόσωπα τους; Αν ήταν τα δικά μας παιδιά και εμείς ήμασταν σε δύσκολη θέση όπως οι οικογένειες τους που τα εμπιστεύτηκαν στην Εκκλησία, θα θέλαμε να φωτογραφίζονται ως «τα παιδιά της κρίσης»; Θα θέλαμε να τα βλέπαμε κάθε λίγο και λιγάκι σε sites, portals, εφημερίδες, τηλεοράσεις, ως τα παιδιά των «χτυπημένων» οικογενειών;
Ενδεχομένως να έχουν ερωτηθεί αυτοί οι άνθρωποι και να έχουν συμφωνήσει. Με πόση ευκολία όμως θα μπορούσαν να πουν όχι στους ανθρώπους που τους τα ταΐζουν και τους τα διαβάζουν; Όταν ο άλλος σου σηκώνει ένα τόσο μεγάλο βάρος, μπορείς να αρνηθείς μια «αθώα» φωτογράφιση για να… φανεί και το έργο; Ακόμη κι αν οι γονείς έχουν συναινέσει, ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό; Εγώ που τα γράφω αυτά δεν είμαι «αθώος του αίματος». Έχω κι εγώ παρακολουθήσει τέτοιες ενημερώσεις, έχω κι εγώ δημοσιεύσει τέτοιες φωτογραφίες. Το έκανα μια, το έκανα δυο… αυτό όμως είναι «φάμπρικα». Κάθε λίγο τα παιδιά αυτά ανεβάζουν την ίδια «παράσταση».
Ο επικεφαλής της υπηρεσίας Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, έχει καλέσει δεκάδες φορές τους γονείς να μην αναρτούν φωτογραφίες των παιδιών τους στο διαδίκτυο για να προστατευτεί η ασφάλεια και η προσωπικότητα τους. Αυτό αφορά μόνο τα δικά μας παιδιά; Τα άλλα; Αυτά δεν έχουν προσωπικότητα να προστατεύσουν;
Κλείνοντας αυτήν την παρέμβαση θέλω να ζητήσω προσωπικά συγνώμη από αυτά τα παιδιά για τις δικές μου αστοχίες και δημοσιεύσεις, και να δεσμευτώ πως δεν θα επιτρέψω ποτέ στο μέλλον να γίνω άθελα μου «όργανο» διαφήμισης και επικοινωνίας ακόμη και καλών σκοπών, εις βάρος αυτών των παιδιών, ακόμη κι αν το θέλουν οι ίδιοι οι γονείς τους. Ελπίζω και οι υπεύθυνοι της “Αποστολής” που με τόση άνεση χρησιμοποιούν βιβλικά αποσπάσματα περί ελεημοσύνης να καταλάβουν το λάθος τους και να βγάλουν από το “σκληρό” φως του τηλεοπτικού προβολέα αυτές τις αθώες ψυχές που είχαν την ατυχία να ζήσουν στην πιο ευαίσθητη ηλικία την απάνθρωπη κρίση που έχει τσακίσει τον λαό μας.