Ὁ Μητροπολίτης πρ.Ἄρτης κ.Ἰγνάτιος διά τήν ἐκδημία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρ.Περιστερίου Χρυσοστόμου.
Μέ βαθιά συγκίνηση πληροφορηθήκαμε τήν ἐκδημία πρός Κύριον τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρ. Περιστερίου Χρυσοστόμου.
Ὁ Μητροπολίτης πρ.Περιστερίου Χρυσόστομος ὑπήρξε ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, εὐλογημένος καί χαριτωμένος, ἁγνός καί καλός πατριώτης, ἁπλός καί αὐθόρμητος, εἰλικρινής καί ἀτόφιος, φιλομαθής καί ἐργατικός, λεβέντης Ἠπειρώτης, ἐκλεκτός Ἱεράρχης, μέ ἐκκλησιαστικό ἦθος, συνοδική συνείδηση, ἀγάπη καί ἀνθρωπιά, θυσιαστική Ἱερατική καί Ἀρχιερατική διακονία.
Γεννήθηκε τό ἔτος 1935. Παιδί τοῦ ἀγωνιστοῦ Ἱερέως Σπυρίδωνος Ζαφείρη, ἀπό τό χωριό Μεγαλόχαρη Ἄρτης, ὁ ὁποῖος ὑπηρέτησε ὡς ἐφημέριος στό χωριό Πηγές. Ὁ πατέρας του πολέμησε στή Μ.Ἀσία τό 1922, καθώς καί στήν Ἐθνική Ἀντίσταση, δίπλα στό στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα. Ἔπαιξε καθοριστικό ρόλο στό μεγάλο καί σημαντικό ἐπίτευγμα τῆς ἀνατίναξης τῆς γέφυρας τοῦ Γοργοποτάμου. Ἔπεσε ὅμως θύμα τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καί ἔτσι τόν μεγάλο ἀγώνα γιά τήν ἀνατροφή καί φροντίδα τῶν πέντε ὀρφανῶν παιδιῶν ἀνέλαβε ἡ φιλόστοργη καί ἡρωϊκή μάννα, ἡ πρεσβυτέρα Εὐαγγελία.
Τόν μικρό Γεράσιμο βοήθησε ὁ τότε Μητροπολίτης Ἄρτης Σεραφείμ Τίκας. Μέ τίς εὐλογίες καί τήν φροντίδα του ὁλοκλήρωσε τό Δημοτικό Σχολεῖο στό Ζάνειο Ὀρφανοτροφεῖο Πειραιῶς τό 1949. Συνέχισε σπουδές στήν Ἐκκλησιαστική Σχολή τῆς Πάτμου καί μετά πενταετίαν μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη. Τό ἔτος 1956 ἀπεφοίτησε ἀπό τό Γυμνάσιο τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης. Ἐν συνεχείᾳ ἐσπούδασε τήν ἱερή ἐπιστήμη τῆς Θεολογίας στήν παλαίφατο αὐτή Σχολή, ἀπό τήν ὁποία ἀπεφοίτησε τό 1960. Σέ ὅλα τά στάδια τῆς μαθησιακῆς του πορείας οἱ ἐπιδόσεις του ἦταν ἄριστες.
Δέν σταμάτησε ὅμως ἐδῶ. Ἡ φιλομάθειά του τόν ὁδήγησε σέ Γερμανία, Γαλλία, Ἀμερική, ὅπου συνέχισε τίς μεταπτυχιακές του σπουδές μέ σημαντικές ἐπιτυχίες, ἀλλά καί προσέφερε πολλά στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία τοῦ ἀνέθεσε ἐπί χρόνια τήν ἐκπροσώπιση σέ πολλά διαθρησκειακά καί παγχριστιανικά Συνέδρια.
Ἐχειροτονήθη Διάκονος τό 1960, Πρεσβύτερος τό 1971, Τιτουλάριος Μητροπολίτης Γαρδικίου τό 1976, ὁπότε καί ἀνέλαβε τήν διεύθυνση τοῦ Διορθοδόξου Κέντρου Πεντέλης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τέλος δέ, Μητροπολίτης Περιστερίου τό 1978.
Ἡ προσφορά του καθ᾽ ὅλη τήν ἀκαδημαϊκή, Ἱερατική καίἈρχιερατική του πορεία ὑπήρξε μεγάλη καί θαυμαστή. Αὐτή ὅμως δέον νά παρουσιασθεῖ μελλοντικά, μέ κάθε σοβαρότητα ἀπό ἀξιόλογους παρουσιαστές καί ὁμιλητές.
Πρός τό παρόν θά ἤθελα νά ἐπισημάνω ἐπιγραμματικά τήν μεγάλη του προσφορά καί θεοφιλή Ἀρχιερατική του διακονία στήν Ἱερά Μητρόπολη Περιστερίου.
Δραστηριοποίησε ὅλους τούς Ἱερεῖς καί συνεργάσθηκαν στό ἐπίπονο καί θεάρεστο ποιμαντικό τους ἔργο. Ἴδρυσε νέες Ἐνορίες, ἔκτισε 24 Ἱερούς Ναούς, μία Ἱερά Μονή, Πνευματικά Κέντρα, Ἐπισκοπεῖο, Συνεδριακό Κέντρο, Γηροκομεῖο, Ὀρφανοτροφεῖο. Λειτούργησε Κοινωνικό Ἰατρεῖο, Κοινωνικό Φροντιστήριο, ἐνοριακά συσσίτια καί πολλά ἄλλα. Καί ὅλ᾽ αὐτά σέ μιά περιοχή μέ εἰδικές συνθῆκες καί μεγάλες δυσκολίες. Πολυσχεδές καί ἀξιόλογο τό ποιμαντικό, ἐκκλησιαστικό, κοινωνικό, πολιτιστικό καί φιλανθρωπικό του ἔργο, πού ὀφείλεται ὁπωσδήποτε στή μεγάλη του ἀγάπη καί θέληση, στήν ἐπίμονη προσπάθειά του, ἀλλά καίστή ζεστή, αὐθόρμητη καί ἀνθρώπινη ἐπικοινωνία του μέ ὅλους τούς φορεῖς καί τούς ἀνθρώπους. Πολλή ζωντανή, ζωηρή καί ἐπικοδομητική ὑπῆρξε καί ἡ παρουσία του στήν Ἱεραρχία.
Τόν ἐγνώρισα τό ἔτος 1960. Ἡ ἀγάπη του γιά τήν Ἄρτα, τήν πονεμένη μάννα του καί τά ἀγαπημένα του ἀδέλφια, τόν ἔφερναν συχνά κοντά μας. Ἄφησε δέ καί στήν ἰδιαίτερη πατρίδα του ἁπτά τά σημάδια τῆς ἀγάπης του. Ἔκτισε Ἱερό Ναό, πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου Μάμαντος, στή θέση Κανάλια, στέκι τῶν κτηνοτρόφων Μεγαλόχαρης καί Μεσοπύργου. Ἔκτισε ἀκόμη Πνευματικό Κέντρο στόν οἰκισμό Στουρνάρι Πηγῶν. Καί στό προαύλιο τοῦ Ἐνοριακοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Πηγῶν ἔστησε ὑπέροχο ἀνδριάντα τοῦ Ἐθνομάρτυρα πατρός αὐτοῦ Ἱερέως Σπυρίδωνος Ζαφείρη. Κατά τά τελευταία δέ χρόνια, πάντα ἔδινε τό παρόν στά πανηγύρια τῶν χωριῶν τῆς περιοχῆς Ραδοβισδίου.
Τέλος νά τονίσω ὅτι μᾶς συνέδεε ἀμοιβαῖος σεβασμός, ἀγάπη καί εἰλικρινής φιλία.
Ἀς εὐχαριστήσουμε τόν Μέγα Ἀρχιερέα καί Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας μας καί Λυτρωτή μας Ἰησοῦ Χριστό, πού εὐδόκησε ὥστε ἕνας πατριώτης μας, γόνος τῆς ἡρωϊκῆς Μεγαλόχαρης, νά ἀναδειχθεῖ στόν εὐλογημένο χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μας, καί νά ὀρθώσει, σάν τό βουνό τῆς Τζούρας, τό πνευματικό του ἀνάστημα, γιά νά δώσει, μέ συνέπεια καί εὐθύνη, τήν ὀρθόδοξη καλή μαρτυρία καί ὁμολογία, ποῦ ὁδηγεῖ στήν καταξίωση τῆς ζωῆς, μέ τήν αἰώνια διάσταση καί προοπτική της.
Χρυσοστόμου τοῦ Σεβασμιωτάτου καί θεοπροβλήτου Μητροπολίτου αἰωνία ἡ μνήμη.
Ἐν Ἄρτῃ τῇ 8ῃ Νοεμβρίου 2019
Μνήμη τῆς συνάξεως τῶν Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Μιχαήλ & Γαβριήλ καί πασῶν τῶν οὐρανίων καί ἀσωμάτων Δυνάμεων.
Ὁ Μητροπολίτης πρ. Ἄρτης Ἰγνάτιος