Οι πρόσφατες δηλώσεις του Προέδρου του Συνοδικού Τμήματος για τις σχέσεις Εκκλησίας και Κοινωνίας του Πατριαρχείου Μόσχας, Βλαντίμιρ Λεγκόιντα, στο Telegram, ότι το Πατριαρχείο της Μόσχας μελετά την αναθεώρηση της ποιμαντικής των Ρώσων στην αφρικανική ήπειρο, αποκαλύπτει, εμμέσως, την αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική της Μόσχας, όχι μόνο απέναντι στο Φανάρι, αλλά πλέον και στα άλλα παλαίφατα Πατριαρχεία.
Ωστόσο, η αναφορά ενός ιδιαίτερα σημαίνοντος στελέχους του Πατριαρχείου της Μόσχας, όπως είναι ο πανεπιστημιακός καθηγητής και επικοινωνιολόγος Βλαντίμιρ Λεγκόιντα ότι η Εκκλησία της Ρωσίας θα μελετήσει το ενδεχόμενο αλλαγών στην ποιμαντική των Ρώσων που ζουν σε χώρες της αφρικανικής ηπείρου δεν είναι τυχαία. Σηματοδοτεί την έναρξη άσκησης πίεσης -στην αρχή επικοινωνιακά- στο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας, επειδή αναγνώρισε την Ουκρανία.
Μετά την απόδοση του Τόμου της Αυτοκεφαλίας στο Κίεβο και την διάλυση της Εξαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τις παροικίες της ρωσικής παράδοσης στη Δυτική Ευρώπη, το Πατριαρχείο της Μόσχας ανακοίνωσε την ίδρυση Εξαρχιών τόσο σε ευρωπαϊκό έδαφος, όσο και στην άπω Ανατολή και τη νοτιοανατολική Ασία, μέρη που κανονικά ανήκουν στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Παρόμοια μέτρα δεν αποκλείεται να πάρουν και για τις άλλες Εκκλησίες που αναγνωρίσουν τη νέα Εκκλησία.
Οι δηλώσεις του αναπληρωτή επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, προθιερέα Νικόλαου Μπαλασόφ, ότι η Εκκλησία στη Ρωσία θα διακόψει την κοινωνία με το παλαίφατο Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας και θα σταματήσει τη μνημόνευση και του πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρου δεν ξένισαν πολλούς. Το ίδιο έχει κάνει το Πατριαρχείο της Μόσχας κατά και του Οικουμενικού Πατριάρχη από τον Σεπτέμβριο του 2018, ενώ από την περασμένη Κυριακή ο Πατριάρχης Κύριλλος σταμάτησε να μνημονεύει και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο.
Με πρόσχημα, λοιπόν, ότι δεν είναι σε κοινωνία ούτε με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ούτε με την Εκκλησία της Ελλάδος, ούτε τώρα με το Πατριαρχείο της Αλεξάνδρειας και ότι έτσι κινδυνεύουν να μείνουν «αποίμαντοι» οι Ρώσοι και ρωσόφωνοι που ζουν σε αυτές τις περιοχές, η Μόσχα δεν αποκλείεται να θέλει να ξεδιπλώσει τους πραγματικούς της σκοπούς, με αφορμή το ουκρανικό ζήτημα.
Να δημιουργήσει και να επεκτείνει όπου μπορεί παράλληλες -και αντικανονικές- εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες στους χώρους κανονικής ευθύνης των άλλων ορθόδοξων Εκκλησιών.
