Μνημόσυνο για τα θύματα του διετή λιμού στην Ουκρανία τη διετία 1932-1933 τέλεσε το πρωί της Κυριακής στην Κωνσταντινούπολη ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, παρουσία του Ουκρανού πρέσβη στην Άγκυρα και μελών της Ουκρανικής κοινότητας που ζει στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλες περιοχές στην Τουρκία.
Ο κ. Βαρθολομαίος τόνισε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενδιαφέρεται για τη διαποίμανση των Ουκρανών που ζουν στην Τουρκία παραχωρώντας στην κοινότητα ναούς και κληρικούς ώστε να τελούν με το δικό τους τυπικό τη θεία λειτουργία.
Μιλώντας για την ημέρα μνήμης του Λιμού ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος χαρακτήρισε απάνθρωπη γενοκτονική πράξη και εθνοκάθαρση την πείνα και την έλλειψη τροφίμων που επιβλήθηκε στην Ουκρανία τη διετία 1932-1933 από το σοβιετικό καθεστώς, κατά ενός λαού «που χάθηκαν γιατί αγωνίζονταν για την γλώσσα και τον πολιτισμό τους». Ο κ. Βαρθολομαίος υποστήριξε ότι το κακό συνεχίζει και σήμερα τη ζοφερή και καταστροφική τάση του στον κόσμο και είναι χρέος όλων να συνεχιστεί ο αγώνας προκειμένου το κακό να μην επιβληθεί και να μην κατευθύνει τις ζωές των ανθρώπων.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, μιλώντας στους Ουκρανούς πιστούς, αναφέρθηκε στα αποτελέσματα της πανορθόδοξης Συνόδου στην Κρήτη, τονίζοντας ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ως σύνολο δεν αδιαφορεί για τα προβλήματα του ανθρώπου, συμμετέχει στην αγωνία και τα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου λέγοντας ότι η Εκκλησία στέκεται στο πλευρό του ποιμνίου καθώς «το κακό σε οποιαδήποτε μορφή δεν έχει θέση και δεν πρέπει να κατευθύνει την ιστορία».
Υπενθύμισε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο αγωνίζεται για την προστασία του ανθρώπου μέσω των διαχριστιανικού, διαθρησκειακού, διαπολιτισμικού διαλόγου και των δράσεων για το περιβάλλον και την προστασία του. Ο Πατριάρχης τόνισε ότι η καταστροφή που συντελείται από την ανθρώπινη δράση και παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, είναι η αιτία για τις καταστροφές που απειλούν την διαβίωση του ανθρώπου πάνω στον πλανήτη, αλλά και η αιτία για την πρόκληση ανθρωπογενών εντάσεων και κρίσεων, όπως το μεταναστευτικό.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συνέκρινε το έργο του Οικουμενικού Πατριαρχείου με αυτό του καλού Σαμαρείτη, δηλαδή αυτού που δεν ξεχωρίζει ποιος είναι αυτός που βοηθά και υπενθύμισε ότι το Φανάρι, ως μητέρα Εκκλησία, απέδωσε την αυτοκεφαλία στην Ουκρανία και εμφανίστηκε βέβαιος ότι ο Θεός θα ευδοκίσει να κυριαρχήσει η ειρήνη στην ορθόδοξη Εκκλησία.
