Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 | 1:31

Δυνατοί με Σταυρό

Εμμανουήλ Μητροπολίτης Πτολεμαϊδος
Εμμανουήλ Μητροπολίτης Πτολεμαϊδοςhttp://www.patriarchateofalexandria.com/
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πτολεμαϊδος κ. Εμμανουήλ (κατά κόσμον Ξενοφών Καγιάς) εγεννήθη εν Αθήναις το έτος 1956. Τυγχάνει πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η Ιερά Μητρόπολη Πτολεμαΐδος περιλαμβάνει στην πνευματική της δικαιοδοσία την περιφέρεια της Άνω Αιγύπτου (επαρχίες Λούξορ, Ασουάν, Μίνια, Φαγιούμ, Ασιούτ και Μπένι Σουέφ)

Του ιδίου συγγραφέα:

“῾Ο λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί…” (Προς Κορινθίους Α’ Κεφάλαιο 1)

“Ει γαρ δοκεί τις είναι τι, μηδέν ων, εαυτόν φρεναπατά…(Προς Γαλάτας 6:3)

Μέσα στη σωστική σιωπή της Αγίας Τεσσαρακοστής, επικοινωνώ για μια ακόμα φορά με αδελφούς του Χριστού, που επιποθούν – τον της αμαρτίας και της κακίας “ζυγόν αποτινάξαι”, κρινόμενος πάντα “ως αμαρτωλός” που αναζητά δρόμους σωτηρίας εν κοινωνία.

Και δεν θα αναστήσω δικό μου λόγο, αλλά θα λάβω “δάνειο” λόγο από τον μέγα των Εθνών Απόστολο – τον μέγα και ως επιστολογράφο – Παύλο.

Η Εκκλησία παρέδωσε σ’ αυτόν τον πρώην διώκτη της, το “δικαίωμα” να έχει τον πρώτο λόγο σε θέματα που αγγίζουν τη σωτηρία του ανθρώπου και όλως ιδιαιτέρως ο Παύλος να είναι εκείνος που περισσότερο άλλων, να μιλάει για τον Σταυρό του Χριστού – το και “μακάριο ξύλο”.

Αυτός ο “αιχμάλωτος” από την αγάπη του θεού Παύλος, πολλές φορές κάνει αναφορά για τον λόγο που “εκχέεται” από τον Σταυρό του Κυρίου. Ως “δέσμιος” εν Κυρίω. Ως “συγκακουχούμενος” των παθημάτων Αυτού. Αυτός που “χαίρει” μέσα από τις ταλαιπωρίες του και τα παθήματά του.

Αυτόν που οι πάντες τον εγκατέλιπον αγαπήσαντες τον “νυν αιώνα…”. Είναι ο μόνος που μπορεί να μιλάει για Σταυρό. Για τον Σταυρό που ως κεντρικό του μήνυμα εκπέμπονται τα λόγια Εκείνου “Πάτερ άφες αυτοίς…”.

Και όχι μόνο αρθρώνει σταυρικό λόγο, αλλά καυχάται εν τω Σταυρώ του Κυρίου.Αυτόν τον Σταυρό που για τον Παύλο είναι το καύχημα και για τους πιστούς το στήριγμα, θα μας καλέσει την Κυριακή ή του Χριστού Εκκλησία, να σπεύσουμε “εις προσκύνησίν Του”. Και αυτό για να πάρουν δύναμη, οι τον καλόν αγώνα αθλούμενοι πιστοί του Θεού.

Οι ελάχιστοι και δοικμαζόμενοι. Οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι. Οι αδικούμενοι και πτωχοί. Οι “μωροί” και ασθενείς. Οι πάσχοντες και οι πταίοντες.

Οι σταυρούμενοι της γης και όπου γης, οι πάντες κάτω από τη σκιά και μόνο της χάριτός Του, θα προστρέξουν να λάβουν δύναμη, επιστηριγμό και χάριν αντί χάριτος, πάντες “οι κακώς έχοντες”.

Αυτό τον Σταυρό που για τους Ιουδαίους είναι “σκάνδαλο” και για τους τότε και δυστυχέστατα και για κάποιους και σήμερα Έλληνες είναι “μωρία”. Αυτόν προσκαλουμεθα “εν Εκκλησία μεγάλη”, να προσπέσουμε προσκυνούντες τον εαυτώ προσπαγέντα, την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως – την αγία και μεγάλη αυτή ημέρα όπου ο Ζωηφόρος Σταυρός θα διαπεράσει το είναι μας ολάκερο, λιτανευόμενος “χερσί των ιερέων”, μαζί με τα άνθη της αγάπης των πιστών.

“ὁ λόγος ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡ­­­­μῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι…” Επαναλαμβάνοντας τα βαρυσήμαντα αυτά λόγια του “λαβωμένου” από την αγάπη του Θεού, Παύλου και μετά δέους αναλύοντες αυτά, ας δούμε ποιοι είναι οι απολυμένοι και ποιοι οι σωζόμενοι.

Μακρυά από το νοσηρό πνεύμα της κατηγοριοποίησης των ανθρώπων, οι μεν απολλύμενοι είναι αυτοί που δεν θέλουν να σωθούν. Είναι αυτοί που αρνούνται δια βίου την πίστη. Είναι οι στρατευμένοι άθεοι όλων των αποχρώσεων. Είναι αυτοί που δεν μπορούν να πιστέψουν σε ένα Θεό που ταπεινούμενος δέχεται Σταύρωση και Ταφή.

Η υπερ-θεοποιημένη λογική τους, δεν τους επιτρέπει να δουν καθαρά το μήνυμα του Σταυρού και του Σταυρωμένου Θεού. Για να μην υποπέσω στο εύκολο του δακτυλοδεικτισμού αμάρτημα, σταματώ εδώ την περιγραφή των μη δυναμένων πιστεύσαι εκ καρδίας, για να καταθέσω και απευθύνω λόγο “τοις σωζομένοις…”.

Στο δύσκολο άθλημα της πίστης καλούνται “οι θέλοντες σωθήναι…”. Αυτούς ο Παύλος αποκαλεί σωζομένους εκ προοιμίου. Αυτούς που δεν νομίζουν ότι είναι κάτι μεγάλο, αλλά συνεχώς ζητιανεύουν το έλεος του Θεού. Αυτούς που δεν φρεναπατούν τον εαυτό τους νομίζοντες ότι είναι τι το σπουδαίο και μοναδικό, αλλά δέχονται τον του Σταυρό λόγο, όπως το χώμα δέχεται τη βροχή.

Μόνο οι ταπεινοί μπορούν να πιστεύσουν, αφού σε αυτούς ανήκει η πίστις όπως άγια καταγράφει ένας σύγχρονος αγωνιστής του Θεού. Αυτοί οι ταπεινά πιστοί δεν καταδεικνύουν τους πάντες “δακτύλω”, αλλά απλώνουν “παλάμαις αγίοις” ως συσταυρούμενοι και σταυρωμένοι. Ως συγχωρούμενοι και συγχωρούντες αυτούς που και σήμερα “σχίζουν” τον του Χριστού άραφο αιματοβαμμένο χιτώνα.

Γι΄αυτούς τους πιστούς μπορούμε να μιλάμε και σήμερα. Γι’ αυτούς που αγόγγυστα θέλουν και αγωνίζονται να συγκηρενεύουν τω Χριστώ”. Δεχόμενοι ύβρεις κάθε μορφής, συκοφαντία κάθε είδους, ατιμίας και παντός χλευασμού.

Αυτοί οι πιστοί δεν επιδιώκουν την καταγραφή των επιτευγμάτων τους και των δήθεν επιτυχιών τους σε αυτή τη ζωή, αλλά ελπίζουν πιστεύοντες, το όνομά να γραφεί εν Ουρανοίς. Αυτοί ο πιστοί μόνο με Σταυρό νιώθουν δυνατοί!

Κλείνοντας τον εν αρθρογραφία κηρυκτικό αυτό λόγο, δεν έχω τί το νέον “ή το καινόν” να επιπροσθέσω. Ο μέγας Εθναπόστολος τα λέει και τα εμπεριέχει όλα απευθυνόμενος “τοις σωζομένοις”.

Αδελφοί στήκετε εν τω Σταυρώ του Κυρίου Ιησού. “Μη ψεύδεσθε κατά της αλήθειας και μη ματαιοδοξήτε επαιρόμενοι εν εαυτούς”.

Σταυρός πιστών το στήριγμα. Μη γένοιτο καυχάσθε, ει μη μόνον εν τω Σταυρώ του Κυρίου.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ