Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 | 10:49

«Δείξον της ωραιότητος της σης την ευπρέπειαν»

Γραφείο Ρεπορτάζ
Γραφείο Ρεπορτάζhttp://www.orthodoxia.info
Κείμενα από την συντακτική ομάδα του orthodoxia.info.

Του ιδίου συγγραφέα:

του Αρχιμανδρίτη π. Ιωαννίκιου Γιαννόπουλου για το Orthodoxia.info

Καὶ πάλι στὸ ἱστορικὸ προσκήνιο ὁ Σταυρός.
Καὶ πάλι ἐνώπιον ὅλου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους στέκεται ὁ Σταυρός τοῦ Θεανθρώπου.
2000 τώρα χρόνια ἐξακολουθεῖ ὁ Σταυρός, νὰ εἶναι τὸ ἱερὸ ἐκεῖνο σύμβολο, ποὺ οἱ αἰῶνες καὶ οἱ γενεὲς περιβάλλουν μὲ περισσή εὐλάβεια καὶ ἀταλάντευτη πίστη.
Τὸ ξύλον τῆς τιμωρίας, τὸ σύμβολο τῆς ἀτιμώσεως καὶ τῆς κατάρας μεταβάλλεται σὲ σημεῖον ὡραιότητος καὶ δόξης. Σὲ σῆμα ἁγιότητος καὶ εὐλαβείας καὶ νίκης.
Ἄς ἀτενίσωμε, ἀδελφοί μου, τόσο μὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ σώματος, ὅσο καὶ μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τὸν Σταυρό τοῦ Κυρίου.
Ἐμπνέει καὶ συγκινεῖ κάθε ἀνθρώπινη ψυχή καὶ ἔχει νὰ μᾶς δώση σπουδαῖα συνθήματα καὶ διδάγματα, καθὼς εὑρίσκεται μπροστὰ μας ὑψωμένος καὶ λαμπερός.

Γι΄ αὐτό ὁ ὑμνωδός τῆς ἐκκλησίας σήμερα κραυγάζει: «δεῖξε, Σταυρέ, τῆς ὡραιότητός σου τὴν εὐπρέπεια, τὴν ὀμορφιά, τὸ κάλλος».

Καὶ ὁ Θεάνθρωπος προσκαλεῖ νὰ συσταυρωθοῦμε κι ἐμεῖς στὴν ὡραιότητα αὐτή καὶ τὸ κάλλος τοῦ Σταυροῦ, λέγοντας: «Ὅστις θέλει – λέγει- ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καὶ ἀράτω τὸν Σταυρόν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι».

Μὲ ποιὸν τρόπο συντελεῖται στὸν κάθε ἄνθρωπο ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ;

1. Διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος.

Διότι τὸ μυστήριον τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος ἀποτελεῖ τῦπο καὶ οὐσία τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Κατὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ἀκοῦμε, τὸν ἀπόστολο νὰ διακηρύττει: «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθημεν εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν…».
Σὲ ποιὸν θάνατο;
Στὸν διὰ τοῦ Σταυροῦ θάνατο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.
Καὶ συνεχίζει, πιὸ κάτω ὁ ἀπόστολος: «ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη, ἵνα καταργηθεῖ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας».
Σηκώνει ὁ κατηχούμενος τόν Σταυρό του διά τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ βαπτίσματος.
Διά τοῦ βαπτίσματος ὁ νεοφώτιστος ἐνδύεται τό ἔνδυμα τοῦ νέου ἀνθρώπου, καὶ εἶναι ἀπαλλαγμένος ἀπό τήν ἁμαρτία.
Ἀποτάσσεται τόν Σατανᾶ καί τά ἔργα του καί συντάσσεται καί ὑποτάσσεται στόν Χριστό.
Ἔτσι σηκώνει τόν Σταυρό του καί ἀκολουθεῖ τόν Χριστό.
Καί βαπτίζεται στόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν Ἀνάστασή Του, ὅπως ἀναγράφει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

2. Ἅρσις τοῦ Σταυροῦ πραγματοποιεῖται διὰ τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἐνέργειας τοῦ τύπου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Αἵρει τὸν Σταυρό κάποιος, ὅταν ἀποδέχεται τὴν Σταυρική δύναμη τοῦ τύπου τοῦ σταυροῦ. Ὅταν δηλαδή κάνει τὸ Σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ προσκυνεῖ καὶ ἀσπάζεται τόν Τίμιο Σταυρό.
Εἶναι μιά ὁμολογία αὐτό.
Ὁ τῦπος τοῦ Σταυροῦ εἶναι σφραγίδα ἱερά, σωστική, σεβαστή, ἁγιαστική, φυγαδεύει τούς δαίμονες, δυναμώνει κι ἐνισχύει τόν πιστό.
Ὁ τῦπος τοῦ Σταυροῦ τελεῖ τά μυστήρια. Μετουσιώνει τὸ ψωμί καὶ τὸ κρασί σὲ Τίμιο Σῶμα καὶ Ἄχραντο Αἷμα, μεταβάλλει τὸ ἁπλό νερό σὲ ἁγιασμό, ἑνώνει τοὺς συζύγους κατὰ τὸν γάμο.
Εὐλογεῖ τόν ἐπιούσιο ἄρτο, θεραπεύει τὴν ἀσθένεια, διώκει τὸν πειρασμό. Εἶναι τῶν «Ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα».

3. Ἅρσις τοῦ Σταυροῦ συντελεῖται, ὅταν ὁ κόσμος σταυρώνεται καὶ πεθαίνει γιὰ τὸν χριστιανό.

Ὁ Θεός καλεῖ τὸν Ἀβραάμ νὰ τὸν ὑπακούσει μὲ ἕνα λόγο: «ἔβγα ἀπὸ τὴ γῆ σου καὶ τὴν συγγένειά σου, καὶ ἐλθέ στὴ γῆ, ποὺ θὰ σοῦ δείξω ».
Ὁ λόγος αὐτός, φέρει μέσα του τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ.
Διότι εἶναι ὁ ἴδιος ἀκριβῶς μὲ τὸν λόγο, ποὺ λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν καυχᾶται γιὰ τὸν Σταυρό: «ἐμοί –λέγει- ὁ κόσμος ἐσταύρωται – γιὰ μένα ὁ κόσμος ἔχει σταυρωθεῖ».
Γι΄ αὐτὸν ποὺ ἔφυγε χωρὶς νὰ ξαναγυρίσει ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ ἀπὸ τοὺς συγγενεῖς του καὶ ἀπὸ τὸν κόσμο του, ἡ πατρίδα, ἡ συγγένεια καὶ ὁ κόσμος νεκρώθηκαν καὶ καταργήθηκαν.
Καὶ αὐτό εἶναι ἕνας τρόπος ἄρσεως τοῦ Σταυροῦ.
Ὁ Θεός ἐνῶ ὁ Ἀβραάμ βρισκόταν ἀκόμη στὴν πατρίδα του τὴν πόλη Οὔρ τῆς Μεσοποταμίας καὶ στὴν συμβίωση μὲ τὸν εἰδωλολατρικό κοινωνικό του περίγυρο, τοῦ λέγει «ἔβγα ἀπὸ τὴ γῆ σου καὶ ἐλθέ στὴ γῆ» – ὄχι, ποὺ θὰ σοῦ δώσω, ἀλλά- «ποὺ θὰ σοῦ δείξω», μὲ τὴν ἔννοια, ὅτι μ΄ ἐκείνη τὴ νέα γῆ δεικνύεται ἄλλη πνευματική γῆ.
Κάθε φορά, λοιπόν, ποὺ ὁ χριστιανός –χάριν τοῦ Χριστοῦ- δὲν προσκολλᾶται, ἀλλὰ ἀπαρνεῖται τὴν ὁποιαδήποτε ὑλική γῆ τῆς ἠδονῆς, τῆς κοσμικῆς δόξης, τοῦ χρήματος, τότε γίνεται πάροικος καὶ «ξένος καὶ παρεπίδημος ἐπὶ τῆς γῆς » καὶ πορεύεται πρὸς τὴν πνευματικὴ ἐκείνη γῆ, ποὺ τοῦ ὑποδεικνύει ὁ Θεός, τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἡ καθημερινή ζωή μπορεῖ νά φέρει στὴν ἐπιφάνεια πολλὲς ἀφορμές γιὰ νὰ σταυρωθεῖ ὁ κόσμος γιὰ τὸν πιστό καὶ ἑπομένως μὲ τὸν τρόπο αὐτό νὰ ἅρη τὸν Σταυρό Του.

4. Τέλος ἡ Ἅρσις τοῦ Σταυροῦ καταξιώνεται κι ὅταν ὁ χριστιανός σταυρώνεται καὶ πεθαίνει γιά τόν κόσμο.

Ὅταν ὁ Μωϋσῆς ἔφυγε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο γιὰ τὴν γῆ Μαδιάμ πραγματοποίησε τὸ προηγούμενο εἶδος ἅρσεως τοῦ Σταυροῦ. Δηλαδή γιὰ τὸν Μωϋσῆ σταυρώθηκε ὁ κόσμος τῆς Αἰγύπτου.
Ποιμαίνοντας τὰ πρόβατα τοῦ πεθεροῦ του Ἰοθόρ, ποὺ ἦταν ἱερέας στὴ γῆ Μαδιάμ, κάποτε ξεμάκρυνε καὶ ἀνέβηκε στὸ ὄρος Χωρήβ, ποὺ ἦταν τὸ ἱερὸ ὄρος, τὸ ὄρος τοῦ Θεοῦ.
Ἐκεῖ εἶδε τὸ μυστήριο τῆς φλεγομένης καὶ μή καιομένης βάτου.
Τότε προσπάθησε νὰ πλησιάσει γιὰ νὰ δεῖ τὸ παράδοξο θαῦμα καὶ ἄκουσε τὴν φωνή τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπὸ τὴν βάτο.

Τὶ τοῦ εἶπε ἀρχικά ὁ Θεός;
«Λῦσε τὸ ὑπόδημα ἀπὸ τὰ πόδια σου ».
Μήπως τὰ ὑποδήματα ἔκαναν τὸν Μωϋσῆ ἀνάξιο γιὰ νὰ διεισδύση στὸ μυστήριο, τῆς βάτου; Στὴν φανέρωση αὐτὴ τοῦ Θεοῦ;

Γιατί ὁ Θεός τὸ θέτει ὡς προϋπόθεση;
Ἐδῶ χρειάζεται νὰ κάνουμε μία μικρὴ διευκρίνηση:
Στὴν περιοχὴ ἐκείνη ὑπάρχουν ὑψηλὲς θερμοκρασίες καὶ τὸ ἔδαφος καίει. Δὲν μπορεῖ, λοιπὸν, νὰ περπατήση κανεὶς μὲ ἀσφάλεια, χωρὶς τὴν προστασία, ποὺ ἐξασφαλίζουν τὰ ὑποδήματα.
Ἐπίσης ἡ γῆ δὲν ἦταν καθαρή λόγῳ τῆς πλούσιας πανίδος τῆς περιοχῆς, μὲ ἀποτέλεσμα τὰ ὑποδήματα, τῶν διερχομένων ἀνθρώπων νὰ γίνονται ἀκάθαρτα.
Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Μωϋσῆ νὰ ἀφαιρέση τὰ ἀκάθαρτα ὑποδήματά του εἶναι συμβολική.
Σήμαινε, τὰ ἑξῆς:
Α. Ὅτι γιὰ νὰ προσεγγίση τὸν Θεό ἔπρεπε νὰ ἔχη ἀποβάλη κάθε ἐσωτερικὴ ἀκαθαρσία πρῶτα.
Β. Ὅτι ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι πῦρ-φωτιὰ προσεγγίζεται μὲ τὴν καρδιακὴ καθαρότητα, καὶ συνεπῶς τὰ ὑποδήματα, ποὺ εἶναι ὑλικὰ δὲν χρειάζονται γιὰ προστασία.
Γ. Σήμαινε τέλος, ὅτι χρειάζεται νὰ ἀποθέσει τοὺς δερματίνους χιτῶνες μὲ τοὺς ὁποίους ἐνέδυσε ὁ Θεός τὸν ἄνθρωπο μετὰ τὴν πτώση καὶ μέσα στοὺς ὁποίους ἐνεργεῖ ἡ ἁμαρτία καὶ ἀποσπᾶ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν Ἁγία Γῆ στὴ ὁποία θέλει νὰ τὸν ὁδηγήσει ὁ Θεός.
Κατ΄ ἐπέκταση λῦσε τοῦτο τὸ ὑπόδημα ἀπὸ τὰ πόδια σου σημαίνει νὰ μή ζεῖ πλέον κατὰ σάρκα καὶ στὴν ἁμαρτία, ἀλλὰ νὰ νεκρωθεῖ ἡ ζωή, ποὺ ἀντίκειται στὸν Θεό. Νὰ καταργηθεῖ τὸ σαρκικό φρόνημα, ὁ «ἕτερος νόμος», στὰ μέλη, ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος νόμος ἀντιστρατεύεται τὸν νόμο τοῦ νοῦ καὶ αἰχμαλωτίζει στὸν νόμο τῆς ἁμαρτίας.
Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι Σταυρός.
Αὐτό εἶναι τὸ νὰ σταυρωθεῖ κάποιος γιὰ τὸν κόσμο.
Αὐτό ὑποδηλώνει καὶ ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, ὅταν γράφει, ὅτι πρέπει νὰ σταυρώσουμε τὴν σάρκα «μαζί μὲ τὰ παθήματα καὶ τὶς ἐπιθυμίες». Τὴν φιληδονία, τὴν φιλοδοξία καὶ τὴν φιλαργυρία.
Σύμφωνα, λοιπόν, μὲ τὸ τέταρτο αὐτό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, ἐμεῖς σταυρωνόμαστε γιὰ τὸν κόσμο καὶ τὰ πάθη φεύγουν ἀπὸ ἐμᾶς. Δὲν εἶναι, ὅμως, δυνατό νὰ φύγουν αὐτὰ τελείως ἀπὸ ἐμᾶς καὶ νὰ μὴν ἐνεργοῦν μέσα μας στὸν λογισμό μας, ἄν δὲν φθάσουμε στὴν θεωρία τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Μωϋσῆς, ἔφθασε στὴν θεοπτία τῆς φλεγομένης βάτου. Ἐκεῖ, ὅπου τοῦ φανερώθηκε καὶ τοῦ μιλοῦσε ὁ Θεός.
Χρειάζεται μὲ αὐτοέλεγχο, μὲ πνευματικό ἀγώνα καὶ μυστηριακή ζωή νά καθαρίζη ὁ χριστιανός τά πάθη του, τά ἐλαττώματά του, τίς κακές του συνήθειες. Νά ἁγνίζη τόν νοῦ καί τήν ψυχή του.
Τότε σταυρώνεται γιά τόν κόσμο καί τά πάθη του.
Τότε πεθαίνει γιά τόν κόσμο καί τά πάθη.
Νεκρώνεται στό κακό καί ἀνασταίνεται στό καλό.
Βρίσκει μέσα του τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τὸν ἀποκεκρυμμένο θησαυρό.
Ἐνῶ πεθαίνει κανείς, ἀνασταίνεται ἡ ψυχή του καί ζεῖ τήν ζωή τῆς Θείας Χάριτος.
Θεώνεται.

Νὰ λοιπόν, ἀδελφοί μου, γιατί ὁ Σταυρός εἶναι «ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας».
Εἶναι ἡ ὀμορφιά τῆς ζωῆς μας, ἡ ἄλλη πλευρά τῆς ζωῆς, ποὺ φέρνει τὴν χαρά, τὴν εὐτυχία τὴν δόξα στὸν καθένα μας.
Τὴν φανέρωση τοῦ Θεοῦ μέσα μας.
Τὴν πνευματική γῆ, ποὺ μόνο ὁ Σταυρός προσφέρει.

Ἄς δεχθοῦμε τὸν Σταυρό μας καὶ ἄς προσευχόμαστε ἀπὸ τὴν καρδιά μας: «Δεῖξον» καὶ ἡμῖν – δεῖξε καὶ σὲ μᾶς – «τῆς ὡραιότητος τῆς σῆς τὴν εὐπρέπειαν» . Ἀμήν.

Ο π. Ιωαννίκιος Γιαννόπουλος, είναι ιεροκήρυκας και υπεύθυνος επιτροπής Νεότητος της Ι. Μητροπόλεως Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ