Πριν από αρκετά χρόνια, ενώ άκουγα στα μνημόσυνα να ψάλλεται το “Αιωνία η μνήμη”, αναρωτήθηκα. “Πως γίνεται να ευχόμαστε να είναι αιώνια η μνήμη του προσφιλούς μας προσώπου; Αφού ο άνθρωπος δεν ζει αιωνίως; Πως γίνεται να διατηρηθεί η μνήμη ενός κεκοιμημένου στην αιωνιότητα;
Την απορία μου έλυσε λίγη ώρα αργότερα, ένα Θεολόγος, ο οποίος μου εξήγησε πως το αίτημα αυτό δεν απευθύνεται στους ανθρώπους, αλλά στον Θεό. “Εκείνον παρακαλούμε να έχει έχει στην Αιώνια μνήμη Του τα προσφιλή πρόσωπα / το προσφιλές πρόσωπο που μνημονεύουμε”.
Εμείς κάνουμε το αίτημα και ο Θεός ξέρει αν θα εισακούσει το αίτημά μας. Με την ελπίδα λοιπόν ότι η Αιώνια μνήμη των κεκοιμημένων βρίσκεται στα χείλη μας με την προσευχή μας και στα χέρια του Θεού κατά την Ημέρα της Κρίσεως, έχουμε την ελπίδα και την βεβαιότητα πως ο Θεός θα κατατάξει εν σκηναίς Δικαίων τον αγαπητό Μητροπολίτη Μαραθώνος κυρό Μελίτωνα, που γλίστρησε στην Αιωνιότητα πέρυσι, παραμονή της Γέννησης του Χριστού.
Στα χέρια του Θεού η μνήμη του Μελίτωνα έχει την ελπίδα να μείνει Αιώνια, μιας και πολλές φορές η μνήμη των ανθρώπων είναι κοντή, σύντομη και επιλεκτική…
